Εργαλειοφόρος

Έξι χρόνια μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη, το κράτος δικάζει στις 17 Φλεβάρη 5 διαδηλωτές, τους οποίους συνέλαβαν οι δυνάμεις καταστολής κατά τη διάρκεια της πορείας της 7ης Δεκέμβρη στην Πάτρα. Μέσα στην κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη του ’08, που απειλούσε να πάρει καθολικά χαρακτηριστικά και να βάλει μπουρλότο στα θεμέλια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και του απεχθούς κρατικού μηχανισμού ανά την επικράτεια, το κράτος φόρτωσε με κατηγορίες 5 διαδηλωτές, που έπραξαν το ίδιο με χιλιάδες άλλους καταπιεσμένους. Βρέθηκαν δηλαδή στο δρόμο του κοινωνικού αγώνα, εκεί όπου τους επέβαλλε να βρίσκονται η πολιτική, η κοινωνική και προσωπική ηθική και αξιοπρέπειά τους.

Είναι το ίδιο απεχθές, αντικοινωνικό και εχθρικό κράτος που σήμερα επιδιώκει να τσακίσει, όσους στέκονται ενάντια στον κύριο ρόλο του. Και αυτός στην παρούσα συγκυρία δεν είναι άλλος παρά η εξασφάλιση προς το κεφάλαιο, ντόπιο και υπερεθνικό, πως η καπιταλιστική ύφεση δε θα πλήξει την κερδοφορία του αλλά πως θα πατήσει πάνω από τη ζωή και την αξιοπρέπεια όσων περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, προκειμένου οι από κάτω της κοινωνίας να φορτωθούν τα βάρη της διαχείρισης ενός συστήματος σε μακρά ύφεση και κρίση αναπαραγωγής.

Είναι η ίδια στιγμή που μαχητικά κομμάτια του ριζοσπαστικού κινήματος δέχονται ανηλεή επίθεση από το κράτος με τις τρομοεισβολές της αστυνομίας σε σπίτια αγωνιστών, τις δίκες και καταδίκες με στημένα κατηγορητήρια, τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια αγωνιστών, την καταστολή διαδηλώσεων και τις επιστρατεύσεις απεργών.

Είναι στο εδώ και στο τώρα που το κράτος δολοφονεί μετανάστες στο Αιγαίο, αφήνει άλλους μετανάστες να σαπίζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της δημοκρατίας τους, εμπορεύεται με χυδαιότητα κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα, η στέγαση, η υγεία και η περίθαλψη αποκλείοντας τους σύγχρονους ξεβράκωτους των Παρισίων από μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Οι συλληφθέντες του Δεκέμβρη με την προσωπική τους στάση, τη μαχητικότητα και την αλληλεγγύη τους κάνουν ακόμα πιο κατανοητή την ανάγκη σε όλους τους καταπιεσμένους και αποκλεισμένους αυτής της κοινωνίας πως απέναντι στη βαρβαρότητα κράτους και καπιταλισμού, πρέπει να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας. Αντιτάσσοντας ένα πλατύ και μαχητικό μέτωπο αυτοοργανωμένου και αδιαμεσολάβητου κοινωνικού και ταξικού αγώνα από τα κάτω, να προτάξουμε την κοινωνική επανάσταση ως εκείνη τη διαλεκτική διαδικασία που στόχο έχει την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, την κοινωνική χειραφέτηση και τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΤΗΣ 7ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008 ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΤΡΑΣ : ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΦΛΕΒΑΡΗ, 9 :00 πμ

συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος (κάθε δευτέρα στις 18:00 μμ στο εργ. κέντρο πάτρας) https://ergaleioforos.squat.gr/

Αστικό τοπίο και κρίση: Το Future Suspended είναι ένα ντοκιμαντέρ που ερευνά τα αποτελέσματα της κρίσης στους δημόσιους χώρους της Αθήνας.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στις 20.00

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο “Επί τα Πρόσω” (Πατρέως 87, Πάτρα)

Τα τελευταία χρόνια, η επίθεση σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, με αφορμή την κρίση, έχει οδηγήσει ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να ζει σε συνθήκες πλήρους ανέχειας και εξαθλίωσης, στερούμενο βασικά είδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, όπως το φαγητό, το ηλεκτρικό ρεύμα, τη θέρμανση, την πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη.
Την ώρα που η ΔΕΗ ιδιωτικοποιείται, την ίδια ώρα που το ρεύμα ουσιαστικά παρέχεται δωρεάν σε δεκάδες μεγάλες εταιρείες και επιχειρήσεις, εκατοντάδες οικογένειες στην πόλη της Πάτρας είναι αναγκασμένες να ζουν με κομμένο το ρεύμα από τη ΔΕΗ και χιλιάδες άλλοι που υποχρεώνονται να κάνουν διακανονισμούς, παρακαλώντας για τα αυτονόητα. Γι’αυτό το λόγο, ως Παμπατραϊκή συνέλευση συλλογικοτήτων και πολιτών, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που πλήττουν αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο μέρος της πατρινής κοινωνίας, προχωρήσαμε σε διήμερο αποκλεισμό της ΔΕΗ τη Δευτέρα 3 και Τρίτη 4 Φεβρουαρίου, απαιτώντας την άμεση επανασύνδεση ρεύματος σε όλα τα κομμένα νοικοκυριά. Η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα και το νερό είναι κοινωνικά αγαθά και όχι εμπορεύματα.
Αποτιμούμε ως θετική τη δράση αυτή, εφόσον αρκετός κόσμος στήριξε τον αποκλεισμό και τις δύο ημέρες, στέλνοντας το μήνυμα πως η αντίσταση και η αλληλεγγύη μεταξύ των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας είναι η βασική προϋπόθεση για να ανασχέσουμε την κοινωνική εξαθλίωση. Με αυτά ως βάση συνεχίζουμε με κοινό βηματισμό, έχοντας ως στόχο την προστασία όλων των κοινωνικών αγαθών.
Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμενοι την αναγκαιότητα για την συνέχιση των κινητοποιήσεων αυτών, καλούμε τον πατρινό λαό στην Παμπατραϊκή συνέλευση συλλογικοτήτων και πολιτών που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00 μ.μ στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε από κοινού τις επόμενες δράσεις.

Παμπατραϊκή συνέλευση συλλογικοτήτων και πολιτών
Πάτρα 6/2/2014

Σάββατο 25 Γενάρη, περίπου 100 παρακρατικοί φασίστες, μέλη της Χρυσής Αυγής, πραγματοποίησαν παρέλαση στο Κερατσίνι και συγκεκριμένα στις γειτονιές που λίγους μήνες πριν δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα. Βεβήλωσαν με τα εμετικά τους συνθήματα το σημείο της δολοφονίας, κατέστρεψαν πανό τοπικών συλλόγων, έσβησαν ποιήματα και αφιερώσεις εκατοντάδων ανθρώπων στη μνήμη του Παύλου. Ανέλαβαν, έτσι, την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας επιχειρώντας παράλληλα να τρομοκρατήσουν όσους αντιπαλεύουν στην πράξη τις μισάνθρωπες και κανιβαλικές πρακτικές και απόψεις τους.

Λίγα λεπτά αργότερα, πραγματοποίησαν επίθεση στον αυτοοργανωμένο χώρο ρήξης και ανατροπής “Ρεσάλτο”, με την πλήρη ανοχή και κάλυψη της αστυνομίας, η οποία παρακολουθούσε διακριτικά της κινήσεις τους. Στο πέρασμα τους κατέστρεψαν παρακείμενες οικίες και προκάλεσαν φθορές σε σταθμευμένα οχήματα επιβεβαιώνοντας την τραμπούκικη και αντικοινωνική τους φύση. Οι 15 συντρόφισσες και σύντροφοι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο χώρο, στάθηκαν αποφασιστικά απέναντι τους και κατάφεραν να τους απωθήσουν, υπερασπιζόμενοι συντροφικά και αλληλέγγυα, τόσο τους εαυτούς τους, όσο και το χώρο.

Άμεσα καλέστηκε αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία Λαού η οποία εξελίχθηκε σε μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της περιοχής που έσβησε τα συνθήματα των φασιστών, ανανέωσε τα αντιφασιστικά, δίνοντας σαφές μήνυμα πως σε μια γειτονιά με έντονο προσφυγικό χαρακτήρα και αντιφασιστικά αντανακλαστικά, οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής δεν θα γίνουν ανεκτοί. Την Παρασκευή 31 Γενάρη, πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων στους ίδιους δρόμους που επισφράγισε το ότι οι φασίστες στο Κερατσίνι δεν είναι απλά ανεπιθύμητοι, αλλά εχθροί.

Η συμμορία της χρυσής αυγής δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμα δεκανίκι του συστήματος, προορισμένο να κάνει την πιο βρώμικη δουλειά τρομοκράτησης της κοινωνίας και των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Όσο κι αν επιχειρεί να προβάλλει το αντισυστημικό της προσωπείο, λειτουργεί επικουρικά στην κατεύθυνση εδραίωσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, που το ίδιο το κράτος έχει χαράξει. Στον πόλεμο που έχουν κηρύξει τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά απέναντι στην πλειοψηφία της κοινωνίας, συνεχίζει να αποτελεί το φυσικό αυτουργό των δολοφονικών επιθέσεων ενάντια στο πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της, την εμπροσθοφυλακή του εχθρού απέναντι στα κοινωνικά και ταξικά κινήματα. Ως τέτοια, παίρνει διαρκώς, και πρέπει να συνεχίσει να παίρνει τις απαντήσεις που της αξίζουν από όσους αντιστέκονται, σε κάθε σημείο εκδήλωσης των αντικοινωνικών και αντικινηματικών της δραστηριοτήτων. Στους δρόμους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, παντού.

Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επι τα πρόσω” , εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Αυτοοργανωμένο Χώρο Ρήξης & Ανατροπής “Ρεσάλτο”, όπως και σε κάθε κοινωνικό χώρο αντίστασης που βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της παρακρατικής τρομοκρατίας. Δραστηριοποιούμενοι πολιτικά σε μια πόλη που έχει γνωρίσει πολύ καλά στο απώτερο -αλλά και στο πιο πρόσφατο- παρελθόν, τα αποτελέσματα της δράσης των παρακρατικών ταγματων εφόδου, δηλώνουμε πως, παρά την ξεκάθαρη ανοχή και υποστήριξη που τους παρέχουν το κράτος και οι μηχανισμοί του, θα σταθούμε απέναντι στους νεοναζί δολοφόνους, όντας πεπεισμένοι πως ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση θα περάσει από πάνω τους!

ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΩΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ …ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ, ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επι τα πρόσω”

Πατρέως 87 , Πάτρα|
http://epitaprosw.espivblogs.net/

Τα τέσσερα χρόνια υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης και μαζί όλα τα οικονομικά μέτρα που έχουν παρθεί το διάστημα αυτό από το κράτος, είτε πρόκειται για τις χιλιάδες απολύσεις, για την επισφαλή-επινοικιαζόμενη-ανασφάλιστη εργασία, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, είτε για τη διάλυση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας, είτε επίσης για τις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών, όπως είναι το νερό, οι συγκοινωνίες, η υγεία, η παιδεία και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, δεν σηματοδοτούν τίποτε άλλο παρά μονάχα πως ο κρατικός μηχανισμός επιδιώκει να διαχειριστεί την κρίση αναπαραγωγής του καπιταλισμού προς όφελος του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος νομοθετούν με μοναδικό σκοπό να συμβάλλουν στη συνέχιση της κερδοφορίας των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και του κεφαλαίου εν γένει, καταστρέφοντας τη ζωή και τσακίζοντας την αξιοπρέπεια μεγάλων κομματιών της κοινωνίας.

Αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της επίθεσης εναντίον των από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας είναι πως μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης, ανέχειας και διαρκούς άγχους. Σε αυτά, ας προστεθεί η κρατική τρομοκρατία και η προσπάθεια διάχυσης του φόβου στους από κάτω, προκειμένου να παραμένουν πειθήνιοι αλλά και η άγρια καταστολή όσων αντιδρούν και αγωνίζονται ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής τους.

Ο φόβος όμως και η τρομοκρατία σπάνε στην πράξη, στους αγώνες, σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού-ταξικού πολέμου ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του. Σπάνε με την αλληλεγγύη των σύγχρονων φτωχοδιαβόλων αλλά και με την πίστη πως συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας βάζουμε ένα ακόμα λιθαράκι στην κοινωνική-ταξική αντεπίθεση ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας.

2000 νοικοκυριά της ευρύτερης περιοχής της Πάτρας βρίσκονται εδώ και τώρα με κομμένο το ηλεκτρικό από τη ΔΕΗ, χιλιάδες συμπολίτες μας είτε μακροχρόνια άνεργοι είτε στο όριο της φτώχειας δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και παρακαλούν για ένα κοινωνικό αγαθό, όπως ο ηλεκτρισμός, το οποίο θα έπρεπε να το απολαμβάνουν όλοι και δωρεάν. Την ίδια στιγμή η διοίκηση της ΔΕΗ χαρίζει χρέη επιχειρηματιών προς την επιχείρηση ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ…

Απέναντι στην εντατικοποίηση της επίθεσης που δεχόμαστε από κράτος και κεφάλαιο κομμάτια της πατρινής κοινωνίας, ευρισκόμενα σε επαφή και με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, που απεργούν ενάντια στην μετατροπή της ΔΕΗ σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό, αλλά και στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία αλλά συγκλίνοντας στη διάθεση για αγώνα με χαρακτηριστικά αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα και από τα κάτω, συνέστησαν την Παμπατραική Συνέλευση συλλογικοτήτων και πολιτών, προκειμένου να καταστήσουν σαφές στους δυνάστες μας πως δε θα ανεχθούμε να υπάρχει νοικοκυριό στην πόλη μας χωρίς ρεύμα. Ακόμα περισσότερο φανερή είναι από πλευράς μας η διεκδίκηση του ρεύματος ως κοινωνικού αγαθού, το οποίο ανήκει στο λαό και όχι στις επιχειρήσεις.

Αντιλαμβανόμενοι κι εμείς από την πλευρά μας ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, πως η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι το όπλο των καταπιεσμένων, στηρίζουμε την απόφαση της Παμπατραικής Συνέλευσης συλλογικοτήτων και πολιτών για ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ της ΔΕΗ τη Δευτέρα 3 Φλεβάρη και δηλώνουμε πως θα συμμετάσχουμε στον αποκλεισμό μπολιάζοντας τη δράση αυτή με τα χαρακτηριστικά της όξυνσης των κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων, ευελπιστώντας πως η κίνηση αυτή θα μας φέρει κοντά με ανθρώπους που επιθυμούν να αγωνιστούν ενάντια στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου, περιμένοντας επίσης πως θα αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα πατήσουν και άλλες τυχόν μελλοντικές δράσεις .

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΦΛΕΒΑΡΗ !

Η ΥΓΕΙΑ, Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΘΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ !

εργαλειοφόρος |συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

κάθε Δευτέρα στις 18:00μμ στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

ergaleioforos.squat.gr

Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη

Τις πρωινές ώρες της Δευτέρας 21/1, σκάφος στο οποίο επέβαιναν 28 μετανάστες (25 Αφγανοί και 3 Σύροι) ανατράπηκε και βυθίστηκε όχι υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αλλά από τους λιμενόμπατσους, στη θαλάσσια περιοχή του Φαρμακονησίου. Δώδεκα άτομα (ανάμεσα τους εννιά ανήλικα παιδιά και βρέφη) πνίγονται στη θάλασσα. Στις 15/11 12 μετανάστες (ανάμεσα τους και 4 παιδια) έχασαν τη ζωή τους υστερα από ναυάγιο ση θαλάσσια περιοχή της Πάλαιρου ανοιχτά της Λευκάδας. Στις αρχές Οκτωβρίου περισσότεροι από 300 μετανάστες από την Ερυθραία και τη Σομαλία, χάνουν τη ζωή τους κοντά στη Λαμπεντούζα της Ιταλίας, ύστερα από ναυάγιο του πλοίου που τους μετέφερε

Από το Φαρμακονήσι μέχρι τη Λευκάδα και τη Λαμπεντούζα,

τα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο είναι βαμμένα με το αίμα των μεταναστών

Η μετακίνηση πληθυσμών είναι μια αρχέγονη ανάγκη και πρακτική. Η όλη έννοια της μετανάστευσης, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, πατάει στο έθνος-κράτος. Τα σύνορα είναι ένα είδος στρόφιγγας μέσω της οποίας το κράτος ρυθμίζει τη ροή ανθρώπων σύμφωνα με τις ανάγκες των αφεντικών αλλά και με βάση πολιτικές σκοπιμότητες. Ανάλογα με τους πολιτικούς και οικονομικούς συσχετισμούς, είτε βγάζουν τους μετανάστες στην εγχώρια παραγωγή (με όρους Μανωλάδας) είτε τους σπρώχνουν πίσω στην «προμηθεύτρια» χώρα. Τα δυτικά κράτη καθορίζουν τη ζωή αυτών των ανθρώπων (πόσους και ποιους θα δεχτούν, πόσους θα νομιμοποιήσουν και βεβαίως τι θα κάνουν αφού μπουν στη χώρα). Στον καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, οι μετανάστες είναι οι σύγχρονοι είλωτες που ξεζουμίζονται -εν γνώσει και υπό την πλήρη αδιαφορία των εργατοπατέρων κάθε απόχρωσης-, και όταν «περισσεύουν» είναι οι παρίες που είτε φυλακίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καν το πρόσχημα κάποιου αδικήματος είτε δολοφονούνται (στις νάρκες του Έβρου και στον πάτο του Αιγαίου).

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

ενάντια στη βαρβαρότητα κράτους και καπιταλισμού

αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος | αναρχική ομάδα Dinamitera | αναρχικοί-ές

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ ΣΤΙΣ 3 ΦΛΕΒΑΡΗ ! ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ !

Τα τελευταία χρόνια, η εντατικοποίηση της επίθεσης σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, έχει οδηγήσει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να ζει σε συνθήκες πλήρους ανέχειας, εξαθλίωσης και φτώχειας, στερούμενο βασικά είδη μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, όπως το φαγητό, η στέγαση, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση. Ο διαρκής φόβος για την εξασφάλιση και την κάλυψη βασικών αναγκών, απαραίτητων για την αξιοπρεπή διαβίωση κάθε ανθρώπου, είναι η συνθήκη στην οποία έχει οδηγήσει την κοινωνία το μεγάλο κεφάλαιο.

Ο φόβος και η τρομοκρατία που θέλουν να μας επιβάλουν ως πάγια συνθήκη όμως, σπάει στους αγώνες και στον δρόμο. Με την συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και την οργάνωση από τα κάτω όλων όσων βιώνουν στην καθημερινότητα τους τις τραγικές συνέπειες των επίλογων των κυρίαρχων.

Ο αγώνας των εργαζόμενων της ΔΕΗ που ήδη έχει ξεκινήσει, καθώς και τα πλατιά κοινωνικά μέτωπα αγώνα που δημιουργούνται, είναι κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Σημαντικό είναι όμως οι αγώνες όλων μας να συντονιστούν, να δυναμώσουν, να συνδεθούν και να γίνουν πιο δυνατοί. Την ώρα που η ΔΕΗ ιδιωτικοποιείται, την ίδια ώρα που το ρεύμα ουσιαστικά παρέχετε δωρεάν σε δεκάδες μεγάλες εταιρείες και επιχειρήσεις , περισσότερες από 2 χιλιάδες οικογένειες, στην πόλη της Πάτρας, είναι αναγκασμένες να ζουν με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα από τη ΔΕΗ, ενώ χιλιάδες ακόμα άνθρωποι αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες για να πληρώσουν τους λογαριασμούς, υποχρεώνονται στο να κάνουν διακανονισμούς με την επιχείρηση και σε τελική ανάλυση καταρρακώνουν την ίδια τους την αξιοπρέπεια, παρακαλώντας για να έχουν ένα αγαθό που στις μέρες μας θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο για όλους.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ

ΥΓΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΕΗ

ΑΜΕΣΗ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΕΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΦΟΡΟΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Συντονιστικό της Παμπατραικής Συνέλευσης συλλογικοτήτων και ατόμων

(φωτό από το κατειλλημένο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, το οποίο καταλήφθηκε μετά από πρωτοβουλία αναρχικών στην Πάτρα τις τελευταίες μέρες του Ιούνη του 2011, με σκοπό να αποτελέσει κέντρο αγώνα στην πόλη, τις ημέρες της ψήφισης του 2ου μνημονίου).

Oλόκληρες δεκαετίες εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων έχουν οδηγήσει την εργατική τάξη στην επικράτεια αλλά και παγκόσμια στην κατάκτηση αυτών που σήμερα ονομάζουμε ”εργατικά δικαιώματα”. Σήμερα, μετρώντας ήδη την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης, όλα αυτά τα δικαιώματα, τα οποία κατέκτησε ο κόσμος της μισθωτής εργασίας μέσα από χρόνια ταξικής πάλης έχουν στο μεγαλύτερο μέρος τους ξηλωθεί και συνεχίζουν να ξηλώνονται. Η βίαιη επίθεση στην εργατική τάξη και τους ”από κάτω” της κοινωνικής πυραμίδας γίνεται προκειμένου να μπορέσει η κυριαρχία να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, η οποία είναι μια δομική κρίση αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, στις οποίες το κράτος διαχειρίζεται την οικονομική κρίση προς όφελος της άρχουσας τάξης, προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, παράλληλα με τις χιλιάδες απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων αλλά και της επιθεώρησης εργασίας καθώς και τις ορδές ανέργων, ο κρατικός μηχανισμός έχει εγκαθιδρύσει μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία δικαιολογεί την επιβολή του δόγματος της μηδενικής ανοχής εις βάρος όσων αντιστέκονται. Η βία και η τρομοκρατία που έχουν επιβάλλει οι κρατικές δυνάμεις καταστολής κατά τη διάρκεια απεργιακών πορειών και κινητοποιήσεων ενάντια στην εφαρμογή των μνημονίων τα τελευταία χρόνια πάει χέρι-χέρι με την εκκένωση καταλήψεων ανά την επικράτεια.
Μια τέτοια κατάληψη, που λειτουργούσε ταυτόχρονα ως κέντρο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην πόλη της Πάτρας, ήταν και η Κατάληψη Παραρτήματος, στην οποία συμμετείχαμε ως ζωντανό της κομμάτι από την πρώτη στιγμή της σύστασής μας ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος μέχρι την εκκένωσή της από τα ΜΑΤ του Δένδια, με την αγαστή συνεργασία της δημοτικής αρχής. Μαζί με την Κατάληψη Παραρτήματος τα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου εκκενώθηκαν επίσης και η Κατάληψη Μαραγκοπουλείου, καθώς επίσης και η Κατάληψη Νικ. Γύζη 33 στο χώρο του ΤΕΙ Πατρών. Πάμπολλες απεργιακές κινητοποιήσεις καλούσαν σε ”ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ”, την καρδιά της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 για την πόλη μας, εκεί που είχαν λάβει χώρα αμέτρητα μοιράσματα κειμένων, μικροφωνικές αλλά και πολιτικές εκδηλώσεις, όπως η εκδήλωση αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας το χειμώνα του 2011 αλλά και η εκδήλωση για την καπιταλιστική κρίση και την ελληνική περίπτωση τον Απρίλη του ίδιου χρόνου.
Ως συνέλευση αναρχικών, θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος, με το οποίο επιθυμούμε να βρισκόμαστε σε μια διαλεκτική σχέση, επιλέξαμε μετά την εκκένωση του Παραρτήματος να στεγάσουμε την ανάγκη να βρισκόμαστε μεταξύ μας και να παράγουμε αντικαπιταλιστικό και αντικρατικό λόγο και δράσεις στο εργατικό κέντρο Πάτρας. Δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη και είμαστε ξεκάθαρα ενάντια στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές, που συνδιαλλάσονται με το κράτος, διαμεσολαβούν και κηδεμονεύουν στους ταξικούς αγώνες. Είναι εδώ για να μινιμάρουν τις εργατικές διεκδικήσεις, να βάζουν φρένο στους ταξικούς αγώνες, να λειτουργούν είτε ως κυβερνητικοί συνδικαλιστές είτε να προσπαθούν να ενσωματώσουν τη διάθεση για αγώνα σε κομματικά-συνδικαλιστικά καλούπια.
Παράλληλα με τους εργατοπατέρες όμως, στο εργατικό κέντρο δραστηριοποιούνται και πρωτοβάθμια σωματεία. Χωρίς να ταυτίζουμε τους καρεκλοκένταυρους συνδικαλιστές με τον κόσμο του αγώνα που οργανώνεται στο σωματείο του, αντιλαμβανόμαστε πως μέσα στα εργατικά κέντρα υπάρχει μια διαπάλη για το ποιος θα έχει την ηγεμονία, οι γραφειοκράτες ή το ταξικό ανταγωνιστικό κίνημα. Αντιλαμβανόμενοι επίσης πως και στα ίδια τα πρωτοβάθμια σωματεία λείπουν πολλές φορές οι ζωντανές διαδικασίες και η αμεσοδημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων, με την παρουσία μας στοχεύουμε να οξύνουμε τα ριζοσπαστικά-κινηματικά χαρακτηριστικά μπολιάζοντάς τα με την πρακτική της αυτοοργάνωσης και της ισότιμης συμμετοχής. Όντας μια συνέλευση σχετικά με τη μισθωτή εργασία, θεωρούμε πως έχουμε κάθε λόγο να πραγματοποιούμε τις συνελεύσεις μας στο εργατικό κέντρο και πράγματι να δίνουμε κι εμείς κινηματική ζωή με τις συνελεύσεις του εργαλειοφόρου κάθε απόγευμα Τρίτης.
Ο αγώνας κόντρα στο κράτος και το κεφάλαιο με τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στους καταπιεστές μας δεν τελείωσε μετά την εκκένωση του Παραρτήματος. Το Παράρτημα εκκενώθηκε ακριβώς, διότι αποτελούσε ζωντανό κοινωνικό χώρο και αγκάθι στα πλευρά της κυριαρχίας και η τύχη του θα απασχολήσει όλους αυτούς που το αναγνωρίζουν ως το κέντρο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην πόλη της Πάτρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί, συνεχίζουμε να παρεμβαίνουμε στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες επιδιώκοντας τη σύνδεση των αγώνων και των αγωνιζόμενων κομματιών μεταξύ τους, είτε είναι εργαζόμενοι, επισφαλείς, ανασφάλιστοι ή άνεργοι. Δεν αφήνουμε τη ζωή μας βορρά στις ορέξεις των αφεντικών και στην καταστολή του κράτους. Επίσης, θέλουμε με τις δράσεις και τον πολιτικό μας λόγο να προτάξουμε ότι δεν φθάνει μόνο να ξανακατακτήσουμε τα εργατικά δικαιώματα, που μας έχει στερήσει η κυριαρχία. Αντιλαμβανόμαστε και αναγνωρίζουμε την τεράστια σημασία που είχαν και έχουν οι εργατικοί αγώνες στο πεδίο της ταξικής πάλης. Στρεφόμαστε όμως ενάντια στην ίδια τη μισθωτή εργασία, γιατί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αλλοτρίωση και εκμετάλλευση από τα αφεντικά των εργατών ως άψυχων παραγωγικών συντελεστών με σκοπό την ιδιοποίηση υπεραξίας από την εργασία τους. Ακόμα περισσότερο προτάσσουμε την ταξική και κοινωνική αντεπίθεση για την ανατροπή του καπιταλισμού, που ρημάζει τη ζωή μας και του κράτους που επιχειρεί να τσακίσει όποιον σηκώνει κεφάλι ενάντια στην άγρια επέλαση της νεοφιλελεύθερης ατζέντας του καπιταλισμού στη ζωή του.
Προτάσσοντας τη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων, παλεύουμε συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας και οργανώνοντας την ταξική και κοινωνική αντεπίθεση των από κάτω της κοινωνίας. Ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των εργατοπατέρων των εργατικών κέντρων προτάσσουμε τον αδιαμεσολάβητο, αυτοοργανωμένο και ακηδεμόνευτο αγώνα μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης ενάντια σε λογικές ιεραρχίας, διαμεσολάβησης και κηδεμονίας των ταξικών αγώνων, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενός αγώνα που περνάει και μέσα από την αυτοδιαχείριση του εργατικού κέντρου από εργαζόμενους και άνεργους, για μια κοινωνία, όπου όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, θα αποφασίζουμε για τη ζωή μας, για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ και την ΑΝΑΡΧΙΑ !

συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά |εργαλειοφόρος

κάθε Δευτέρα στις 18:00μμ, στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας.

Την Κυριακή 19 Γενάρη ήταν η τρίτη (μαύρη) Κυριακή κατά την οποία εφαρμόστηκε το μέτρο για το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Ο σύλλογος εμπορουπαλλήλων Πάτρας καλούσε ξανά σε κινητοποίηση ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων, το οποίο σηματοδοτεί την πρώτη πράξη ενός έργου που στοχεύει στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας για τους εργαζομένους και στην περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, εάν το μέτρο αυτό περάσει. Στην κινητοποίηση που έλαβε χώρα στο εμπορικό κέντρο της Πάτρας (πεζόδρομος αγ. Νικολάου-Μαιζώνος-Ρήγα Φερραίου) καλούσε και ο εμπορικός σύλλογος της πόλης, παρόλο που ήδη είχαν πάρει απόφαση για την παράταση του ωραρίου για το βράδυ του Σαββάτου (λευκή νύχτα), δήθεν για τη στήριξη των μαγαζιών που εμπορεύονταν αποκριάτικα αλλά στην πράξη διευκολύνοντας την επέκταση του ωραρίου σε μη εργάσιμες ώρες και μέρες.
Η συμμετοχή όσων αντιδρούσαν ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με την προηγούμενη κινητοποίηση της 15ης Δεκέμβρη, καθώς ήδη από της 11:00 το πρωί είχαν προσέλθει αρκετοί εργαζόμενοι σε καταστήματα που απεργούσαν, αριστερές οργανώσεις, αναρχικοί και γενικά αλληλέγγυος κόσμος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχαν ανοίξει αρκετά καταστήματα του εμπορικού κέντρου αλλά ελάχιστα σε άλλες μεριές της πόλης. Δυστυχώς, αρκετός κόσμος από τους πολίτες της Πάτρας θεώρησε το πρωινό της Κυριακής ιδανικό για μια βόλτα απ’ τα μαγαζιά και αρκετοί από αυτούς ψώνιζαν.
Μετά από το χαιρετισμό από το μικρόφωνο προς τους συγκεντρωμένους και αφού έβγαλαν τις απαραίτητες φωτογραφίες και έκαναν τις ακόμα πιο απαραίτητες δημόσιες σχέσεις ο βουλευτής του Σύριζα Χατζηλάμπρου και ο υποψήφιος για το δήμο της Πάτρας με το ΚΚΕ Πελετίδης αποχώρησαν από το πρώτο μισάωρο.
Από την αρχή σχεδόν της κινητοποίησης ήταν φανερό πως το κράτος δε θα επέτρεπε τη διεξαγωγή της χωρίς την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων καθώς ήταν φανερό πως είχαν θορυβηθεί από τις προηγούμενες δυναμικές κινητοποίησεις και ήθελαν να εξασφαλίσουν την εφαρμογή του μέτρου χωρίς αντιδράσεις και την απρόσκοπτη προσέλευση των πελατών στα μαγαζιά. Η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων σχεδόν δίπλα από τους συγκεντρωμένους καθόρισε τη δράση κι έτσι δεν υπήρχε η δυναμική και ο παλμός των προηγούμενων κινητοποιήσεων. Κατά την άποψή μας, οι διοργανωτές της συγκέντρωσης όφειλαν τα δώσουν οι ίδιοι πιο δυναμικά χαρακτηριστικά στην κινητοποίηση, μην επιτρέποντας στους μπάτσους να βρίσκονται στο χώρο της συγκέντρωσης. Αυτό, έκανε ένα-δυό Πατρινούς μαγαζάτορες νοικοκυραίους και τα τσιράκια τους να προκαλέσουν με βρισιές κι απειλές κάποιους που μοίραζαν κείμενα, έχοντας τις εγγυήσεις της Ε.Α.
Εμείς, από την πλευρά μας ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά| εργαλειοφόρος, ούτε δεχθήκαμε να κατεβάσουμε το πανό, (προφανώς το αλφάδι ενόχλησε τα ένστολα δίποδα) αλλά με τα κείμενα που μοιράσαμε και τα συνθήματα που φωνάζαμε προσπαθήσαμε να πολώσουμε το κλίμα και να δώσουμε πιο ταξικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά στη δράση αυτή.
Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε άλλο τρόπο να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο παρά μόνο συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας. Ως αναρχικοί προτάσουμε τη σύνδεση των αγώνων και των αγωνιζόμενων κομματιών μεταξύ τους ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση και την τρομοκρατία του κράτους. Ούτως ή άλλως, άνεργοι και εργαζόμενοι βρισκόμαστε στο ίδιο καράβι που βουλιάζει, καθώς σήμερα κάποιοι έχουν δουλειά, αύριο όμως θα βρεθούν και αυτοί στην ανεργία. Μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης, μέσα από ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες μπορούμε με τη συλλογική μας δράση και με αλληλεγγύη να παλέψουμε για ένα άλλο σύστημα, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, για μια κοινωνία, στην οποία όλοι εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο θα μπορούμε να ζούμε χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Τα συνθήματα που φωνάχθηκαν από τους αναρχικούς ήταν :

ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΥΤΕ ΠΑΜΕ ΟΥΤΕ ΓΣΕΕ, ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ

40 ΩΡΕΣ ΓΙΑ 400 ΕΥΡΩ, ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΚΑΙ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΦΩΤΙΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ ΣΤΟΥ ΔΟΥΡΟΥ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ

το κείμενο που μοιραζόταν είναι εδώ :https://ergaleioforos.squat.gr/2013/12/15

συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος

κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας