Category: Uncategorized

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΕΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

Οι φυλακές είναι μικρογραφία της κοινωνίας και η κοινωνία απεικόνιση των φυλακών. Όπως στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, έτσι και στις φυλακές ,οικοδομείται μια οργάνωση εξουσίας με σκοπό τον έλεγχο, την υποταγή και την πειθάρχηση, κάτι που υποβοηθάται από τη στοχευμένη εξέλιξη της τεχνολογίας (κάμερες , ηλεκτρονικά βραχιόλια κλπ). Από τις εκτελέσεις, τους ακρωτηριασμούς, τους αποκεφαλισμούς, το σύστημα πλέον, τιμωρεί τους απείθαρχους και ανυπότακτους της κοινωνίας εξορίζοντάς τους στα κάτεργα που ονομάζει σωφρονιστικά καταστήματα. Στην ουσία, οι φυλακές αποτελούν την ακραία, συμπυκνωμένη μορφή φόβου και πίεσης στους «ελεύθερους» της κοινωνίας.
Με το νέο νομοσχέδιο σήμερα, το κράτος δικαίου δημιουργεί μια νέα κατηγοριοποίηση στις φυλακές σε τύπους Α,Β,Γ , ανάλογα με τη φύση του αδικήματος. Ο τύπος Α περιλαμβάνει παρανομίες οικονομικής φύσεως και εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Αυτό αφορά πλέον το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας καθώς με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων και με την εξαντλητική φορολόγηση, όλο και περισσότεροι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους «υποχρεώσεις». Με τους πλειστηριασμούς, η τράπεζα κατάσχει την πρώτη κατοικία και μια πιθανή ανακατάληψή της από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη θεωρείται καταπάτηση και συνεπάγεται φυλάκιση.
Στις φυλακές τύπου Β κατατάσσονται αυτοί που κατηγορούνται για κακουργηματικής φύσεως αδικήματα χωρίς να αντιμετωπίζουν ισόβια κάθειρξη. Ο τύπος Γ περιλαμβάνει τους πολιτικούς κρατούμενους , όσους κατηγορούνται για σύσταση «εγκληματικής» οργάνωσης και για αδικήματα που τιμωρούνται με ποινή από δέκα χρόνια φυλάκισης και άνω, καθώς και όλους αυτούς που στασιάζουν ενάντια στο βάρβαρο σύστημα των φυλακών. Αυτή η νέα κατηγορία ουσιαστικά αποτελεί μια φυλακή μέσα στη φυλακή, στην οποία προβλέπεται 1 μόνο ώρα προαυλισμού την ημέρα, περιορισμός επικοινωνίας και επισκεπτηρίων. Οι εφέσεις δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο μετά από 4 ή 10 χρόνια ανάλογα με τη φύση του αδικήματος και μετά το πέρας αυτών γίνεται επανεξέταση ανά διετία. Αυτό το νέο μοντέλο φυλακής, οδηγεί στην ψυχολογική εξαθλίωση και κυρίως σωματική εξόντωση του κρατουμένου, και αποσκοπεί στον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η δομή της φυλακής είναι ίδια με αυτή της κοινωνίας. Κελιά πολυτελείας για τους πλούσιους ,και στοίβαγμα για τους υπόλοιπους σε άθλιες συνθήκες. Tα νοσοκομεία των φυλακών, που προφανώς και δεν χρησιμοποιούνται από τους προνομιούχους , δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες νοσηλείας με αποτέλεσμα ασθενείς με μεταδοτικές νόσους να βρίσκονται στους ίδιους χώρους με τους υπόλοιπους. Όποιος έχει την οικονομική άνεση, μπορεί να εκτίσει ένα μέρος ή και καθόλου της ποινής του, πληρώνοντας το υπόλοιπο. Το ρουφιανιλίκι , ως άλλο αντάλλαγμα που προσφέρει το σύστημα στο φυλακισμένο, ανταμοίβεται με μείωση της ποινής ή ακόμα και με απελευθέρωση. Δηλαδή ,η κοινωνική τάξη δε χάνεται στη φυλακή . Αντίθετα, καθορίζει το πώς θα εκτίσεις την ποινή σου και άρα την ποιότητα μεταχείρισης σου, από τα χέρια του εχθρού.
Η επίθεση είναι συνολική. Πρώτα, το κράτος χρησιμοποιεί τους μετανάστες σα σκλάβους και έπειτα τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φοβούμενο μια κοινωνική εξέγερση, καταδικάζει τους κοινωνικούς αγωνιστές, όπως στην περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου που τον καταδίκασε σε 25ετή φυλάκιση με ευτελή αποδεικτικά στοιχεία, καθώς και με εφόδους σε σπίτια αναρχικών ,ακόμα και σε αγωνιζόμενα κομμάτια, όπως οι κάτοικοι στις Σκουριές. Όλα αυτά μας μεταφέρουν το μήνυμα της κυριαρχίας , που δεν είναι άλλο από το δόγμα μηδενικής ανοχής. Οποιοσδήποτε σκεφτεί να διασαλεύσει την «κοινωνική ειρήνη» θα έχει να αντιμετωπίσει -και αν τα καταφέρει , να επιβιώσει- στις απάνθρωπες συνθήκες των φυλακών.
Ακόμη, περιορίζοντας σε μέγιστο βαθμό την επικοινωνία των κρατουμένων με τους έξω, το κράτος ,επιδιώκει να κάμψει οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης από όσους βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα. Η φύλαξη των φυλακών τύπου Γ ανατίθεται στην αστυνομία και όχι στους σωφρονιστικούς , που οι αρμοδιότητές της είναι εν μέρη απόρρητες, κάτι που σημαίνει πως ό,τι συμβεί στις φυλακές μένει και εκεί. Θέλοντας έτσι να κόψει όλους τους δεσμούς, ακόμα και μεταξύ κρατουμένων, φοβούμενο το δίκτυο αλληλεγγύης που έχει οδηγήσει και θα οδηγήσει σε ακόμη περισσότερες εξεγέρσεις στις φυλακές όλης της χώρας, επιδιώκει να αποκόψει τις φυλακές από την έξω κοινωνία σαν να μην είναι κομμάτι της.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αντίστασης ενάντια στο σύστημα εξαθλίωσης των φυλακών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κ.Γκουλιώνη, η οποία επώνυμα γνωστοποίησε τις βάρβαρες συνθήκες αντιμετώπισης των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, και το 2009 βρέθηκε νεκρή κατά τη διάρκεια μιας μεταγωγής της. Ο επί 16 χρόνια απάνθρωπος εγκλεισμός του Ηλία Καρέλι ήταν αυτός που όπλισε το χέρι του ενάντια σε έναν από τους ανθρωποφύλακές του, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από όλους τους κρατούμενους ως αρχιβασανιστής. Έτσι, η μοίρα του καθορίστηκε από την εξουσία και τους εκτελεστές της σε βίαιο ξυλοδαρμό, βασανισμό και θάνατο.
Εμείς ως ανοιχτή αναρχική συνέλευση ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, είμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας γιατί γεννά την ανισότητα και παίζει με τις ζωές των ανθρώπων, για να καλύψει τα συμφέροντά της. Τα εγκλήματα παράγονται από το κράτος και τα διαιωνίζει συντηρώντας τις τάξεις , παρέχοντας προνόμια στους ήδη έχοντες και στερώντας τα από τους ήδη εξαθλιωμένους . Εμείς οι <> , επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στους φυλακισμένους και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οργανώνοντας συνολική επίθεση, μέσω ανοικτών αντιιεραρχικών – αυτοοργανομένων συνελεύσων ,ενάντια στον καπιταλισμό και σε κάθε εξουσία, για την Αναρχία.

Γενικευμένη εξέγερση μέσα και έξω από τις φυλακές ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό
Το κράτος δολοφονεί κρατουμένους
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Όλες οι αξίες της δημοκρατίας είναι φυλακές υψίστης ασφαλείας
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά

Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά|Εργαλειοφόρος
Κάθε Δευτέρα 19:00 μμ στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας ergaleioforos@gmail.com

Ανακοίνωση-διαμαρτυρία από 603 κρατούμενους των φυλακών Αγίου Στεφάνου Πάτρας

img_0006

Διαμαρτυρία Προς Υπουργείο Δικαιοσύνης

Στις φυλακές της Πάτρας για άλλη μια φορά αντικρίζουμε το αδιάφορο και απάνθρωπο πρόσωπο του κράτους. Τη στιγμή που η θερμοκρασία έχει πέσει στους 6-7 βαθμούς Κελσίου η υπηρεσία εξακολουθεί να αδιαφορεί και δεν ανάβουν τη θέρμανση ούτε για ένα λεπτό. Παράλληλα το ζεστό νερό θεωρείται προνόμιο και μας χορηγείται για ένα μισάωρο. Επίσης το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης ιατρικού προσωπικού συνεχίζεται δίχως καμία απάντηση σε προηγούμενη διαμαρτυρία μας. Εάν σε κάποιον κρατούμενο προκύψει πρόβλημα με την υγεία του, τότε η τύχη του εξαρτάται καθαρά από τη τύχη και την πιθανότητα να υπάρχει κάποιος γιατρός στη φυλακή. Αυτές οι συνθήκες κράτησης καμία σχέση δεν έχουν με τον υποτιθέμενο σωφρονισμό αλλά ξεκάθαρα με την εκδικητική τιμωρία.
Ακόμα και οι άδειες που ήταν μια χαραμάδα ελευθερίας στα κλειστά τείχη της φυλακής σφραγίστηκε. Οι άδειες κόβονται με το πρόσχημα της μη ύπαρξης εχεγγυότητας την ίδια στιγμή που οι κρατούμενοι στις αιτήσεις τους δίνουν όλα τα εχέγγυα που θέτει ο σωφρονιστικός κανονισμός.
Τέλος, το πανηγύρι της διαφθοράς καλά κρατεί και στις φυλακές της Πάτρας. Οι υπεύθυνοι της τροφοδοσίας εκτός από το γεγονός του ότι προωθούν μάρκες προϊόντων δικής τους προτίμησης (δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν κρυφές συμφωνίες μ’ αυτές τις εταιρίες…) παράλληλα χρεώνουν ή αφαιρούν ακόμα και τις προσφορές. Για παράδειγμα προϊόντα που είναι 1+1 δώρο, το δώρο χάνεται και πουλιέται σαν κανονικό προϊόν.
Με τη γνωστοποίηση αυτών των γεγονότων προς τους υπεύθυνους κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί πίσω από την άγνοια.
Διεκδικούμε λύσεις ΑΜΕΣΑ. Για εμάς η αδικία και η διαφθορά έχουν πλέον όνομα και επάγγελμα. Ο εισαγγελέας Παναγιώτης Δαυίδ Τριανταφύλλου του Κωνσταντίνου, η αντιεισαγγελέας Βασιλική Χριστούλη του Αθανασίου, ο διευθυντής Λεωνίδας Γιαχαλής και ο υπεύθυνος κοινωνικής υπηρεσίας Ζέρβας Κωνσταντίνος.

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Οι κρατούμενοι των φυλακών Πατρών
(το κείμενο συνυπέγραψαν 603 εκ των κρατουμένων)

Παρέμβαση στην ΕΡΑ Αθήνας για το Παράρτημα και τις καταλήψεις της Πάτρας

Παρέμβαση στην ΕΡΑ Αθήνας για το Παράρτημα και τις καταλήψεις της Πάτρας στο πλαίσιο της προπαγάνδισης του 3ημερου “40 χρόνια κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες” που πραγματοποιήθηκε από τις 3 έως τις 5 Οκτώβρη 2013.

Ντοκυμαντέρ για τα 40 χρόνια κοινωνικών και ταξικών αγώνων του Παραρτήματος (μια παραγωγή της αναρχικής ομάδας δυσήνιος ίππος)

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ,

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΜΕ!

Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της κατάληψης Παραρτήματος.

Μια σύντομη αναδρομή σε 40 χρόνια ιστορία.

(72 min)

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ για την ανακατάληψη του Μαραγκοπούλειου

Σήμερα ανακαταλαμβάνουμε το Μαραγκοπούλειο ( πρώην ΠΙΚΠΑ ), στη Γούναρη 102. Όσο και να νομίζουν κάθε λογής μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί ότι οι επιλογές, οι επιθυμίες και η λύσσα μας για την κοινωνική απελευθέρωση σταματούν μπροστά σε μια κατασταλτική επιχείρηση, είναι γελασμένοι. Όσο και να πιστεύουν ότι προβάλλοντας προς τα έξω από τα ΜΜΕ καθημερινές ιστορίες τρέλας που αφορούν εμάς σαν ανθρώπους, σαν πολιτικά όντα, σαν εχθρούς του καπιταλιστικού οικοδομήματος ότι θα καταφέρουν να διαστρεβλώσουν το λόγο, τις πράξεις, τη θέση μας στην κοινωνία, είναι γελασμένοι. Έχουμε πει και ξαναπεί ότι σε αυτόν τον κόσμο θα στεκόμαστε απέναντι, τόσο σε όσα φανερά συγκροτούν τον κορμό της εξουσίας ( κράτος και κεφάλαιο ), όσο και σε όσα έχουν με το χρόνο εδραιωθεί σαν κοινωνικά φαινόμενα, σαν κοινωνικές παθογένειες ( ατομισμός, ρατσισμός, σεξισμός, φόβος, κοινωνικός κανιβαλισμός ).
Σε αυτόν όμως τον κόσμο, επειδή και εμείς κομμάτια του είμαστε, έχουμε επιλέξει να βρούμε τους δικούς μας τρόπους να δομήσουμε μια πραγματικότητα, ένα σύνολο σχέσεων, συμπεριφορών, τρόπων οργάνωσης και αλληλοβοήθειας που αποτελούν και θα αποτελούν το προνομιακό πεδίο αυτών που κάποια στιγμή σιχαίνονται απλά να επιβιώνουν. Μια κατάληψη, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος είναι ο χώρος για όλους αυτούς που νιώθουν αποκλεισμένοι, στο βαθμό που ο καθένας το συνειδητοποιεί. Ποιος έχει αμφιβολία για το πώς είναι η καθημερινότητα; Σχολεία, εργασία, γήπεδα, χώροι διασκέδασης, πλατείες, τα μέρη που διαδραματίζεται και πλέκεται η κοινωνική ζωή, είναι πλέον χωνευτήρια συμπεριφορών, συναισθημάτων, αισθήσεων, κοινωνικών φαινομένων. Όλα και όλοι περιστρέφονται γύρω από την ατομική αυτοϊκανοποίηση που συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο καταναλώνω-συμμετέχω- είμαι πολίτης. Πάντα γρήγορα, άκριτα, ασυναίσθητα, άμορφα. Οι αποδεκτές συμπεριφορές είναι κομμένες και ραμμένες. Πειραματικά, οι χώροι αυτοί μας τοποθετούν σε ένα γιγαντιαίο πανοπτικό σύστημα μέσα στο οποίο όλες μας οι θελήσεις και επιθυμίες κοντρολάρονται και τυποποιούνται. Οι αυταπάτες ή η ικανοποίηση που νιώθει κάποιος τα Χριστούγεννα χαϊδεύοντας στην Πλατεία Γεωργίου τον Αι-Βασίλη, αφορούν τη συνεχή μετατόπισή μας από το πεδίο της ανακάλυψης του εαυτού μας, της ζύμωσης με τους συνανθρώπους μας, στο πεδίο μιας ήδη υπάρχουσας αλλοτριωμένης συμπεριφοράς που ενσωματώνουμε.
Εμείς επιδιώκουμε την ανατροπή, τον πειραματισμό, την παρατήρηση, τη σκέψη, τη δράση, όχι την αποχαύνωση. Αρνούμαστε να είμαστε άνθρωποι- πειραματόζωα, αρνούμαστε και σιχαθήκαμε να καταστέλλουν τα μυαλά και τα σώματα μας. Γι αυτό καταλάβαμε και ανακαταλάβαμε το Μαραγκοπούλειο. Για να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε ένα χώρο ανοικτό, ένα χώρο πραγματικής συνάντησης. Ανοίγουμε τις πόρτες μας σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή, να βρεθούμε και μαζί να τελειώσουμε μια και καλή με τη βαρβαρότητα κάθε εξουσίας. Και μέχρι τότε καθημερινά να αγωνιστούμε, να συναντηθούμε, να χαρούμε και να λυπηθούμε, να οπλιστούμε με συνείδηση, οργή και λύσσα, για όσα θέλουμε, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Το χρονικό της εκκένωσης
Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχθηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το Πέρασμα και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».

Υ.Γ.: Προς τον «κύριο» Λοβέρδο και τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας , υπεύθυνους για την μήνυση που κατατέθηκε ενάντια στο Μαραγκοπούλειο: Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό να σας πιάνει ο πόνος για εγκαταλελειμμένα από εσάς, εδώ και δεκαετίες κτίρια, την ίδια στιγμή που όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται υπό την ομηρία των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε είδους μεσολαβητή, που κόσμος περιμένει βδομάδες να χειρουργηθεί, που δεν υπάρχουν υλικά, γιατροί και όλοι δουλεύουν χωρίς να αμείβονται ή προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ως Γκουαντάναμο νοσοκομεία όπως το «Παναγιά Βοήθεια», δηλαδή το Γ.Π.Ν.Π όπου οι ασθενείς κοιμούνται σε ράντζα. Το ποτήρι ξεχείλισε, η λαϊκή οργή θα σας καταπνίξει.

Πέρασμα
συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ “Tapas”

Την Τετάρτη 15/11 και μετά από μια κουβέντα για την απεργία, ο ιδιοκτήτης του “Tapas Κουζίνα” (Κολοκοτρώνη 74) απέλυσε τον εργαζόμενο Α.Φ. (που εκείνη την ημέρα δεν εργαζόταν αλλά ούτε απεργούσε, αφού το μαγαζί λειτουργούσε κανονικά), βρίζοντάς τον και απειλώντας τον. Η ίδια συμπεριφορά, παρουσία του κόσμου που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο μαγαζί, συνεχίστηκε και προς τους δύο υπαλλήλους που εκείνη την ώρα εργάζονταν δημιουργώντας ένα κλίμα εργοδοτικής, και όχι μόνο, τρομοκρατίας. Την επόμενη μέρα και μετά από συνάντηση των εργαζομένων στο σέρβις, αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το μαγαζί ζητώντας την άμεση επαναπρόσληψη του Α.Φ. και την συμμόρφωση της εργοδοσίας με τα νόμιμα εργασιακά μας δικαιώματα ( προσλήψεις σε όσους εργάζονται παράνομα, κατανομή προσαυξήσεων, δώρων, κτλ. ). Αντ’ αυτών ο ιδιοκτήτης μας έδιωξε από το μαγαζί με φράσεις τύπου «άμα δε γουστάρεις φύγε» και «να με πάτε νομικά», ολοκληρώνοντας την ούτως ή άλλως αναμενόμενη αλαζονεία του αφεντικού.

Για μας, από την πρώτη στιγμή, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ενότητας ήταν αδιαπραγμάτευτες. Αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας μέσα στον ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο, γεγονός για το οποίο πολλές φορές δεχτήκαμε προσβολές, γνωρίζουμε πολύ καλά πως το όπλο των καταπιεσμένων απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρεσία ( από το μικρό αφεντικό μέχρι το κράτος και τους μεγαλοτραπεζίτες ) ήταν, είναι και θα είναι η από κοινού αντίσταση. Έτσι, παράλληλα με τις νομικές διεκδικήσεις που ήδη ξεκινήσαμε, δε λησμονούμε την ενδυνάμωση της φωνής μας απευθυνόμενοι σε μια κοινωνία που λατρεύει να καταναλώνει κρατώντας τα μάτια της κλειστά.

Όμως η εργασιακή καθημερινότητα βγάζει μάτι στους φαινομενικά «ευχάριστους» χώρους «διασκέδασης». Η εκμετάλλευση της εργασίας και οι συνθήκες δουλειάς κάθε άλλο παρά αντιστοιχούν με την όποια «καλή ατμόσφαιρα» που υπάρχει στα μαγαζιά, η οποία αν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιους είναι στους ίδιους τους εργαζόμενους που απαρτίζουν κάθε μαγαζί. Και η συνειδητοποίηση αυτών των συνθηκών από τη μεριά όσων παρόλα αυτά επιλέγουν χώρους σαν το “Tapas” για να αποδράσουν από την καθημερινότητα της καταπίεσης, θα ’πρεπε να είναι αρκετή για να πάρει ο καθένας θέση απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση.

ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ

ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΟ TAPAS

Οι 5 απολυμένοι του «Tapas»

KΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

αντιγραφή από patras.indymedia.org

Το πρωί της Τρίτης 9 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε από περίπου 30 αναρχικούς/ές κατάληψη στο προξενείο της Γαλλίας στην Πάτρα (οδός Πατρέως 5) σε μια ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εργάτες και εργάτριες στη Γαλλία που εδώ και αρκετό καιρό βρίσκονται στους δρόμους, καταλαμβάνουν εργοστάσια, σαμποτάρουν την παραγωγή και τις μεταφορές μαχόμενοι ενάντια στη νέα αναδιάρθρωση του καπιταλισμού στον τομέα της εργασίας και της ασφάλισης. Το γαλλικό και το ελληνικό κράτος, ως αναπόσπαστα τμήματα της παγκόσμιας κυριαρχίας διεξάγουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος εκατομμυρίων προλετάριων επιδιώκοντας τη συνολική καθυπόταξη της κοινωνίας και την εγκαθίδρυση ενός νέου ολοκληρωτισμού. Ως αναρχικοί θα συμβάλλουμε τα μέγιστα για να ανατραπούν από τα κάτω οι κυρίαρχοι σχεδιασμοί σε παγκόσμιο επίπεδο, προωθώντας την αντίσταση σε κάθε πεδίο εφαρμογής τους με κύριο άξονα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη ανάμεσα σε όσους αγωνίζονται.

Η κατάληψη του προξενείου διήρκεσε περίπου 40 λεπτά, στάλθηκαν με φαξ κείμενα στα ελληνικά και τα γαλλικά σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες σε Ελλάδα και Γαλλία (πρεσβείες, υπουργεία κλπ.), απλώθηκε πανό στο μπαλκόνι, γράφτηκαν συνθήματα με σπρέι στους τοίχους, πετάχτηκαν τρικάκια, φωναχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν κείμενα στους περαστικούς. Στη συνέχεια οι σύντροφοι-ισσες αποχώρησαν συγκροτημένα προς το Παράρτημα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ BANQUET


Την Πέμπτη 16.9 και την Παρασκευή 17.9 πραγματοποιήθηκαν 2 μικροφωνικές αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εργάτες του BANQUET στη Θεσσαλονίκη, μία στο Παράρτημα και μία στην πλ. Όλγας.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν από τη συνέλευση

Εκβιασμοι Απολυσεις Μαυρη εργασια
Δεν ειναι η εξαιρεση αλλά ο κανόνας

Σχεδόν 5 μήνες μετά την απόλυση του σερβιτόρου Βαγγέλη Κιτσώνη από το εστιατόριο BANQUET στη Θεσσαλονίκη, ο αγώνας συνεχίζεται. Το συγκεκριμένο εστιατόριο αποτελεί ένα ακόμη εργασιακό κάτεργο όπου υποχρεώνει τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς να τηρείται η εργατική νομοθεσία, μιας και οι προσλήψεις πραγματοποιούνται πολύ καθυστερημένα, ενώ τα ένσημα κολλιούνται μισά ή και καθόλου.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση και με αποκορύφωμα την απόλυση του συγκεκριμένου εργαζόμενου αναπτύχθηκε ένας αγώνας που με αιχμή το συγκεκριμένο εστιατόριο έθιγε το ζήτημα συνολικότερα ενάντια στην αυθαιρεσία των αφεντικών μιας και η περίπτωση του Banquet δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Η κατάσταση των εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού είναι τραγική, λόγω του ότι χτυπήθηκε άμεσα και άγρια τα τελευταία 20 χρόνια από τις νεοφιλελεύθερες – αντεργατικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων ανεξαιρέτως, δίνοντας το δικαίωμα στην πλειοψηφία της εργοδοσίας να παραβιάζει κάθε είδους εργατικής νομοθεσίας αλλά και αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Ειδικά στην Πάτρα η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή καθώς η κατάσταση που περιγράφηκε παραπάνω ισχύει σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά (ωράρια ανάλογα με τις ανάγκες των αφεντικών, “μαύρη”- ανασφαλιστη εργασία, απειλές, εκβιασμοι κλπ.)

Η συγκεκριμένη απόλυση όμως δεν πέρασε έτσι. Η άμεση κινητοποίηση του απολυμένου σε συνδυασμό με τη συμπαράσταση αρκετών συναδέλφων του και την ευαισθητοποίηση αρκετού κόσμου που θέλησε να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του οδήγησαν σε μια σειρά από δράσεις, πορείες και παρεμβάσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης που στις περισσότερες περιπτώσεις κατέληγαν σε μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το εστιατόριο με κύριο αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων και την επαναπρόσληψη του απολυμένου. Τότε, η εργοδοσία αφού αρνήθηκε να καταβάλει τα δεδουλευμένα προς τους εργαζόμενους και να επαναπροσλάβει τον Βαγγέλη Κιτσώνη, προχώρησε σε απειλές και εκβιασμούς, άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους και τελικά έκλεισε για άγνωστο διάστημα το κατάστημα, πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο.

Σήμερα, η εργοδοσία αφού για τρεις και πλέον μήνες ανέστειλε τη λειτουργία του εστιατορίου, σε μία μάταιη προσπάθεια της να εξοντώσει οικονομικά τους εργαζόμενους, προχώρησε σε νέες επιθέσεις ενάντια τους αλλά και στην επιτροπή αλληλεγγύης που είχε συσταθεί. Συγκεκριμένα, άνοιξε το κατάστημα δίχως να ενημερώσει τους εργαζόμενους που έχουν κάνει καταγγελίες, προχώρησε σε νέες εξώδικες απολύσεις και των υπόλοιπων 7 εργαζομένων που είχαν κάνει καταγγελία και γενικότερα επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα, έχοντας κάνει δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά των εργαζομένων αλλά και της επιτροπής αλληλεγγύης, οι οποίες βασίζονται σε ψέματα. Σε αυτές ζητά την απαγόρευση των συγκεντρώσεων έξω από το κατάστημα, να επιβληθεί πρόστιμο 20.000 ευρώ στον κάθε εργαζόμενο και ένας χρόνος φυλάκισης, ενώ οι εργαζόμενοι και η επιτροπή αλληλεγγύης να μην πλησιάζουν πιο κοντά από 500 μέτρα από το κατάστημα, το οποίο εκτός των άλλων βρίσκεται στο κέντρο της πόλης! Σαν να μην έφταναν αυτά, την Τρίτη 31/8 συνελήφθη ένας εργαζόμενος στο εστιατόριο Banquet όπου μετά από διαμαρτυρία εκατοντάδων συναδέλφων του και αλληλέγγυων αφέθηκε ελεύθερος, αφού ορίστηκε τακτική δικάσιμος ενώ την Πέμπτη 2/9, συνελήφθη ένας ακόμα εργαζόμενος και μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης, που κρατήθηκε στην ΓΑΔΘ και τελικά καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή για δυσφήμιση δια του τύπου. Σαν απάντηση το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε πορεία εργαζομένων και αλληλέγγυων που κατέληξε ξανά έξω από το μαγαζί. Η καταστολή συνεχίζεται με τους μπάτσους να προσπαθούν να συλλάβουν κι άλλους εργαζόμενους και αλληλέγγυους. Η παραπάνω καταδικαστική απόφαση έχει και μια άλλη αξία, καθώς δημιουργεί νομικό προηγούμενο το οποίο τ’ αφεντικά θα μπορούν να χρησιμοποιούν στο μέλλον σε αντίστοιχους αγώνες από εργαζόμενους.

Η ανυποχώρητη στάση των εργαζομένων στο Banquet και ο ανιδιοτελής, ανεξάρτητος και αυτοοργανωμένος αγώνας που δίνουν μαζί με πολλούς άλλους αλληλέγγυους αποτελεί σε κάθε περίπτωση ένα υπόδειγμα για το πως πρέπει οι εργαζόμενοι να διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν στα σημερινά εργασιακά κάτεργα. Ειδικά σε μια περίοδο που η επίθεση κράτους και κεφαλαίου έχει λάβει το πιο ωμό και ξεδιάντροπο ύφος που είχε ποτέ, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά και που η καταστρατήγηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και η βίαιη αφαίρεση κεκτημένων με πρόφαση την εθνική σωτηρία μπορούν να θεωρηθούν κάτι παραπάνω από προκλητικές ακόμα και στα πλαίσια του δημοκρατικού καθεστώτος που η κυριαρχία έχει επιβάλλει, ο δρόμος για να πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει περνάει τη διαρκή, αδιαμεσολάβητη και αδιάλλακτη αντίσταση σε κάθε μέτωπο επιβολής των κυρίαρχων σχεδιασμών.

Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί, εργαζόμενοι και άνεργοι, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε προσπάθεια αντίστασης των εργαζομένων στους καθημερινούς τους δυνάστες, αναγνωρίζοντας στον αγώνα των εργαζομένων στο Banquet ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ένα κομμάτι του συνολικότερου αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς αφεντικά και δούλους.

ss>

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ ΒΑΝQUET ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος”

Πάτρα, Σεπτέμβρης 2010