Category: Εκδηλώσεις – Πορείες – Συγκεντρώσεις

το κείμενο που μοιραζόταν στην εκδήλωση

Δεν είναι μόνο οι συντάξεις και οι μισθοι που μειώνονται

Όσο εντείνεται η επίθεση κράτους και κεφαλαίου, οι συνθήκες διαβίωσης δυσκολεύουν, η αποξένωση μας βάζει σε ρόλο παθητικό και φοβικό. Η ηθική του καπιταλισμού που συγκρατεί αυτή την κοινωνία καταρρέει με αποτέλεσμα οποιαδήποτε συνοχή ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες να σπάει. Όλο και περισσότερο ο καθένας θα ψάχνει να βρει τι του φταίει στο διπλανό του. Ο εχθρός όμως είναι το σύστημα (οικονομικό – πολιτικό – αξιακό) και μπροστά στην αδυναμία και την κρίση του εμείς προτάσσουμε την επαναστατική ηθική, την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.

Ποιο συγκεκριμένα έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που η διαφαινόμενη κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος χτύπησε την πόρτα των κρατών του δυτικού κεφαλαίου. Δύο χρόνια που οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών εφαρμόζουν όλο και ποιο βάρβαρους νόμους, παίρνουν μέτρα και τσαλαπατούν κάθε δικαίωμα που έχει κατακτηθεί από εργάτες – εργαζόμενους, με σκοπό να διαφυλάξουν τα πλούτη των αφεντικών και τη διακίνηση των κεφαλαίων τους. Βλέπουμε χώρες να φτάνουν κοντά στην χρεοκοπία και σύσσωμοι οι απόστολοι του νεοφιλελευθερισμού σπεύδουν να σώσουν την κατάσταση υποτάσσοντας οικονομικά τους αδύναμους, δημιουργώντας παράδεισους οικονομικής ακολασίας. Έτσι και στην ελλάδα που για μας δεν είναι κάποιο ιδιαίτερο παράδειγμα, ξέχωρο από όλη αυτή την κίνηση του κεφαλαίου που δημιούργησε την κρίση όπως θέλουν να πιστεύουμε, θυμόμαστε τα περί παραδείγματος προς αποφυγήν και όλα αυτά τα σχόλια που θέλαν να θέσουν την εδώ κατάσταση σαν μία οξεία εκτράχυνση από τους κανόνες του κεφαλαίου. Μια κατάσταση που άρχισε να διογκώνεται από τις φούσκες του χρηματιστηρίου, τις ψεύτικες οικονομικές αναφορές για την ένταξη στην Ο.Ν.Ε., τη ληστρική επιδρομή στα ταμεία ασφάλισης, στο γλέντι δανείων και επιχορηγήσεων για την πραγμάτωση της ολυμπιάδας που οδήγησε την κατάσταση σε αυτό που βιώνουμε σήμερα με αποτέλεσμα υπαγωγή στους όρους ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, που δημιούργησε το μεγαλύτερο δανειοληπτικό πρόγραμμα που έχει εφαρμοστεί σε ένα κράτος με 110 δις ευρώ το σύνολο δανεισμού και με ανυπολόγιστες τις ζημιές που θα επιφέρει αυτή η συνθήκη στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα.

Φυσικά δεν ήταν μόνο οι χειρισμοί των κυβερνήσεων που έφεραν την κατάσταση σε αυτό το σημείο. Επί χρόνια οι υποσχέσεις για καταναλωτική ευημερία οδήγησαν στη μικροαστικοποίηση και συντηρητικοποίηση ενός κομματιού της κοινωνικής βάσης και επέφεραν την αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και τη μετατροπή της σε τάξη απροσδιόρηστη τόσο σε οικονομικό όσο και ηθικό επίπεδο. Με προσεχτικές κινήσεις κράτος και κεφάλαιο κατέφεραν να αιχμαλωτίσουν την κοινωνία μέσα στο όνειρο ευημερίας και προσωπικής ανέλιξης. Χρόνο με το χρόνο παρατηρείται μια αδικαιολόγητη παραίτηση του κόσμου από αγώνες και διεκδικήσεις, αναθέτοντας την τύχη του στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ενώσεις. Αυτές με τη σειρά τους έχουν αφήσει ανοιχτή την πόρτα στις ορέξεις των αφεντικών και σιγά σιγά φτάσαμε στο βασικό μισθό των πεντακοσίων και κάτι ευρώ, στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, στην αύξηση της ανεργίας, στις αυθέρετες απολύσεις και σε όλα αυτά που βιώνουμε στο εργασιακό πεδίο (είναι μακρύς ο κατάλογος). Από την άλη δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο: το σύστημα υγείας καταρρέει καθώς και το εκπαιδευτικό και στον ορίζοντα γνέφουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Μέσα σε όλο αυτό το σύνολο που συνθέτει το μαρασμό του κράτους και κατ’ επέκταση της κοινωνίας της ίδιας τι θα ακολουθήσει;

Σίγουρα όταν το ίδιο το σύστημα καταρρέει και εκχυδαϊζεται, η συνοχή ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες σπάει. Όλη η ηθική του καπιταλισμού καταρρέει μαζί με αυτόν, η ηθική αυτή όμως δομεί την κοινωνία πάνω από ένα αιώνα, οπότε καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι απλό το τι θα προκαλέσει η σταδιακή φθορά της εαν στον αντίποδα δεν αναπτυχθεί μια ηθική αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Όταν σε ένα περιβάλλον ατομικισμού και αποξένωσης που ο εχθρός δεν έχει οριστεί από τη βάση της κοινωνίας ότι είναι το κράτος και το κεφάλαιο μπορεί τότε η ίδια η βάση να κατσκευάσει εχθρούς παντού , ακόμα και δίπλα της, προς μεγάλη ευχαρίστηση της εξουσίας. Όσο δυσκολεύουν οι ζωές μας σε βιοτικό επίπεδο δυσκολεύουν και σε πνευματικό, μια κοινωνία που χωλένει είναι εύκολος στόχος σε οποιαδήποτε ιδέα φασισμού, ρατσισμού ή θρησκευτικής χειραγώγησης. Είναι επικίνδυνο το τι μπορεί να επακολουθήσει εφόσον δεν οριστεί ο στόχος, αν δεν σπάσει η ένοια του ατομικού συμφέροντος και αν δεν γίνει σαφές πως το οτιδήποτε γίνεται δεν είναι ουρανοκατέβατο (από τα μέτρα του κράτους μέχρι την επανάσταση). Αυτό που δε θα θέλαμε επουδενί να ζήσουμε είναι μια κατάσταση κανιβαλισμού όπου η εκτόνωση των κοινωνικών ομάδων της ίδιας τάξης θα σκάσει στο εσωτερικό της και αναφερόμαστε στην εργατική-καταπιεσμένη τάξη.

Επιλέξαμε να προβάλουμε “το αλάτι της γης” επειδή σε αυτή την ταινία φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο από τη μία η μαχητικότητα των εργατών των ορυχείων του Ν.Μεξικό, που απέναντι στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, στους θανάτους των συναδέλφων τους και στην καταπάτηση της αξιοπρεπειάς τους απάντησαν με σκληρό αγώνα που προήλθε μέσα από την οργάνωση και την ενίσχυση της συλλογικής δράσης. Επίσης βλέπουμε μέσα από αυτή την ιστορία πως η αλληλεγγύη των απεργών πραγματώνεται με τον πιο ουσιαστικό τρόπο. Μέσα από τη συλλογικότητα οι κάτοικοι της περιοχής δίνουν λύση στο καθημερινό τους πρόβλημα διαβίωσης. Ο αγώνας των εργατών βγήκε από την ιδιωτικότητα του σπιτιού και της οικογένειας, με τις γυναίκες να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο βγαίνοντας μπροστά και εμπλουτίζοντας των αγώνα των απεργών. Τέλος μιλώντας για επαναστατική ηθική, για αντίσταση, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη στην πράξη, διακρίνουμε στο σύνολο του αγώνα των εργατών του Ν.Μεξικό όλο αυτό το φάσμα. Κάτι που πιστεύουμε ότι πρέπει να ακολουθεί κάθε βήμα, σκέψη και αγώνα μας. Πάνω σε αυτό θέλουμε να χτίσουμε την κοινωνία που επιθυμούμε. Μια κοινωνία χωρίς αφέντες και δούλους όπου όλοι μαζί θα μπορούμε να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε σε ένα περιβάλλον ισότητας , αξιοπρέπειας και σεβασμού προς όλους.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά ο «εργαλειοφόρος»

Τετάρτη 9 Ιούνη 2010, στις 21.00μμ στην πλατεία Νόρμαν