Author: εργαλειοφόρος

Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την κρατική καταστολή που δέχτηκαν οι καταλήψεις μας στην Πάτρα, αγωνιζόμενα κομμάτια που δραστηριοποιούνταν μέσα σε αυτές επέλεξαν να πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους στο εργατικό κέντρο. Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, θεωρούμε αυτόν τον χώρο ένα ανοιχτό πεδίο για τους από τα κάτω και ως εκ τούτου η απόφαση μας να λειτουργούμε μέσα στο Ε.Κ.Π. πέρα από την αναγκαιότητα της στέγασης, μετά την εκκένωση των χώρων αγώνα, έχει και αμιγώς πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά.

Σταθερές εβδομαδιαίες συνελεύσεις όπως ο εργαλειοφόρος και η Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης, οι έκτακτες συνελεύσεις αγωνιζόμενων κομματιών της Πατρινής κοινωνίας αλλά και οι διαδικασίες της κίνησης ανέργων, ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, έχουν μετατρέψει το Ε.Κ.Π. μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα ζωντανό και κινηματικό χώρο και όχι σε ένα νεκρό και άδειο κτήριο που το στοιχειώνουν τα χαρτιά και οι σφραγίδες των ξεπουλημένων γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Στη δικιά μας αντίληψη δεν υπάρχουν αγωνιστικά ή μη αγωνιστικά εργατικά κέντρα. Ο «επίσημος» συνδικαλισμός όπως είναι δομημένος, όχι μόνο δεν αποτελεί ανάχωμα για την εργατική τάξη ενάντια στα αφεντικά, αλλά επιπροσθέτως προσφέρει υπηρεσίες στο κεφάλαιο, οπισθοχωρώντας σε κάθε ταξική διεκδίκηση, συνομιλώντας και πηγαίνοντας παράλληλα με την κυριαρχία και χτίζοντας καριέρες κομματικών συνδικαλιστικών στελεχών πάνω στα συντρίμμια των εξαθλιωμένων της κοινωνίας.

Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους θέλουν τα Ε.Κ. αποστειρωμένα και όχι κέντρα αγώνα. Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους δεν θέλουν να παραχωρήσουν γραφείο στην κίνηση ανέργων, ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, επειδή είναι μια οριζόντια δομή, χωρίς κομματικό προσδιορισμό, με αδιαμεσολάβητα και κινηματικά χαρακτηριστικά. Αυτό το γεγονός τους φοβίζει γιατί δεν μπορούν να την ελέγξουν και ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν το αποβάλλουν και του επιτίθενται με συκοφαντίες.

Επιπροσθέτως, η τελευταία επινόηση των γραφειοκρατών ακούει στον τίτλο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ – ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ!
Συγκεκριμένα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είδαμε να ξεπετάγεται στο Ε.Κ.Π. μια ιδιωτική επιχείρηση. Πριν καν το καταλάβουμε, είδαμε έκπληκτοι φωτεινές επιγραφές, τραπέζια και καρέκλες πολυτελείας στην είσοδο και στον ημιόροφο. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας έδιωχνε παιδάκια Ρομά από την είσοδο του κτηρίου, ενώ αφίσες που παραδοσιακά κολλούνται στην είσοδο πλέον ξεκολλούνται καθώς χαλάνε την πρόσοψη της καφετέριας με το ξύλινο πάτωμα και τις μεγάλες τζαμαρίες. Η διοίκηση του Ε.Κ.Π., παραχωρώντας τον ημιόροφο του κτηρίου σε ιδιώτη προκειμένου να το μετατρέψει σε καφετέρια πολυτελείας, ξέρει πολύ καλά που αποσκοπεί. Ξέρει πολύ καλά ότι μετατρέποντας έναν χώρο των εργατών σε χώρο εμπορίου, συμβολικά αλλά και πρακτικά, προσπαθεί να προσδώσει απολιτίκ χαρακτηριστικά σ’ αυτό το σημείο αναφοράς για τους ταξικούς αγώνες στην πόλη μας. Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία το χρονικό διάστημα στο οποίο πραγματοποιείται. Όπως προαναφέρθηκε, το τελευταίο 6μηνο έχουν πληθύνει οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο Ε.Κ.Π. και το έχουν πλαισιώσει με εκείνα τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που δεν υπήρχαν μέχρι πρότινος. Αυτή η συνθήκη έχει ενοχλήσει τη διοίκηση, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση που ούτε μπορεί να ελέγξει ούτε φυσικά επιθυμεί μαχητικές εστίες αγώνα μέσα σε έναν χώρο που απαρτίζεται από επαγγελματίες ξεπουλημένους γραφειοκράτες, από σωματεία-σφραγίδες και από τη λογική της πλήρους σύμπλευσης με το κράτος και τα αφεντικά.

Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος δηλώνουμε ότι τέτοιου είδους μεθοδεύσεις θα μας βρουν απέναντι τους. Το Ε.Κ.Π. ανήκει στα αγωνιζόμενα κομμάτια της Πατρινής κοινωνίας, ανήκει στην ίδια την εργατική τάξη και δεν είναι κτήμα καμίας συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, πόσο μάλλον χωράφι ενός ιδιώτη. Να είναι σίγουροι οι κηφήνες – επαγγελματίες γραφειοκράτες ότι το καινούργιο τους τέχνασμα ενάντια στον κόσμο του αγώνα θα πέσει στο κενό. Από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να πραγματοποιούμε τις συνελεύσεις μας στο Ε.Κ.Π., να κολλάμε τις αφίσες μας, να κρεμάμε τα πανό μας στην είσοδο και να κρατάμε το χώρο ζωντανό αλλά και προπύργιο στους καιρούς του ταξικού και κοινωνικού πολέμου που διανύουμε και στις μάχες που έρχονται και θα δώσουμε.

ΕΞΩ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Κ.Π.
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ
ΟΥΤΕ Π.Α.ΜΕ. ΟΥΤΕ Γ.Σ.Ε.Ε. ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ

εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

συνέλευση κάθε Τρίτη στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΕΡΤ – ΕΡΑ ΠΑΤΡΑΣ
________________________________________________________________________________________________________
Προαύλιο ΕΡΑ, Δασύλλιο free.erapatras@gmail.com Τηλ. 2610 – 240367

ΚΑΛΕΣΜΑ
ΓΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΑΜΠΑΤΡΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΙΣ 13/1/2014

Η Μόνιμη Συνέλευση Αλληλέγγυων ΕΡΤ – ΕΡΑ Πάτρας απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις λαϊκές συνελεύσεις, κοινωνικές δομές αλληλεγγύης, αντιφασιστικές – αντιρατσιστικές κινήσεις, συλλόγους, πρωτοβάθμια συνδικάτα καθώς και σε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια.

Η παρατεταμένη οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας μας έχει δημιουργήσει συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης. Το πρόβλημα είναι σοβαρότερο στις μεγάλες πόλεις όπου και επιδεινώνεται από τη διακοπή της ηλεκτροδότησης σε χιλιάδες νοικοκυριά.
Καταγγέλλουμε την κοροϊδία των δήθεν επανασυνδέσεων που εξαγγέλθηκαν από την συγκυβέρνηση της τρόϊκας. Ζητάμε την άμεση επανασύνδεση όλων των κομμένων ηλεκτροδοτήσεων και στα περίπου 2.000 νοικοκυριά του Δήμου Πατρέων αλλά και σε αυτά της ευρύτερης περιοχής. Ζητάμε επίσης δωρεάν ρεύμα στα νοικοκυριά ανέργων – ανασφάλιστων και όσων έχουν εισοδήματα που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Κανένα νοικοκυριό χωρίς ηλεκτροδότηση. Και να μην ξεχνάμε: Όσοι σήμερα έχουν ρεύμα, αύριο μπορεί να μην το έχουν.

Για να συζητήσουμε όλα αυτά και από κοινού να αποφασίσουμε πώς θα δράσουμε, σας καλούμε:
τη Δευτέρα στις 13/1/2014, στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ, ώρα 7 30’ μμ, σε ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΑΜΠΑΤΡΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ με θέμα:

Κινητοποίηση για άμεση επανασύνδεση της ηλεκτροδότησης
και στα 2.000 νοικοκυριά του Δήμου Πατρέων.

Στην Παμπατραϊκή Συνέλευση η ημερήσια διάταξη είναι ανοιχτή και σε άλλα ζητήματα, και κυρίως αυτά που αφορούν στην οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης.

Η οργάνωση σε τοπικό επίπεδο αποτελεί τη μόνη απάντηση στο φόβο που καλλιεργείται από την εξουσία, στην επίθεση φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού που δέχεται η κοινωνία μας. Οι επιτροπές γειτονιάς, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι δομές αλληλεγγύης, οι αδιαμεσολάβητοι αγώνες «από τα κάτω» είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να οργανώσουμε συλλογικά την καθημερινή μας αντίσταση ενάντια σε αυτούς που φτωχοποιούν και λεηλατούν τη ζωή μας.

Η ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΕΡΑ ΠΑΤΡΑΣ

Ο Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται έγκλειστος εδώ και 22 χρόνια στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών. Η αξιοπρεπής και αγωνιστική του στάση στις κινητοποιήσεις των φυλακισμένων για καλύτερες συνθήκες κράτησης τον έχει θέσει εδώ και καιρό στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, όπου με πειθαρχικές ποινές επιχειρούν να καταστείλουν τον αγώνα του ενάντια στο βάρβαρο θεσμό του εγκλεισμού και την αλληλέγγυα στάση του απέναντι στους αγώνες και τις διεκδικήσεις άλλων κρατουμένων.

Πρόσφατα, σε μια ακόμα κίνηση του δικαστικού συστήματος να του επιβάλλει ένα ακόμα κατασκευασμένο κατηγορητήριο, βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να στερηθεί τις άδειες εξόδου που λαμβάνει μόλις τα τελευταία 2 χρόνια. Ως έσχατο μέσο για την ικανοποίηση των αιτημάτων του και για την επαναδιεκδίκηση των λίγων στιγμών ελευθερίας που δικαιούνταν ύστερα από τόσα χρόνια στις φυλακές, ο Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 11 Νοέμβρη 2013, την οποία και συνεχίζει εδώ και δύο σχεδόν μήνες με κίνδυνο να υποστεί ανήκεστους βλαβες στην υγεία του, θέτοντας σε κίνδυνο και την ίδια του τη ζωή.

Οι αναρχικοί στεκόμαστε ενάντιοι όχι απλά στις συνθήκες του εγκλεισμού στα κολαστήρια των φυλακών, αποστρεφόμενοι απλά το υπάρχον σωφρονιστικό σύστημα, αλλά παλεύουμε διαρκώς σε κάθε μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού πολέμου για την διαμόρφωση των όρων ώστε να ανατραπεί το υπάρχον καθεστώς που χαρίζει απλόχερα τη φτώχεια, την εξαθλίωση και το θάνατο και να συγκροτηθεί μια κοινωνία χωρίς φυλακές, χωρίς συστήματα τιμωρίας, επιτήρησης, εγκλεισμού και απομόνωσης. Ο αγώνας για αξιοπρέπεια και ελευθερία που δίνεται σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής του καθενός και της καθεμιάς μας, είναι αγώνας όλων όσοι αντιστέκονται ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του κράτους.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ…ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΗ

αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππoς”

Το πρωί της Κυριακής 15 Δεκέμβρη ο σύλλογος εργατουπαλλήλων Πάτρας καλούσε σε συγκέντρωση και διαμαρτυρία ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Η προσέλευση κόσμου στη συγκέντρωση, που είχε καλεστεί στον πεζόδρομο της Αγ. Νικολάου, στο εμπορικό κέντρο, ήταν περιορισμένη.
Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος, καμιά 80αριά περίπου (εμπορουπάλληλοι, μέλη αριστερών οργανώσεων και αναρχικοί) διασκορπίστηκαν στα γύρω καταστήματα μοιράζοντας κείμενα, μιλώντας με τους περαστικούς αλλά και αποτρέποντας αρκετούς που θεώρησαν ιδανικό το πρωί της Κυριακής για μια βόλτα απ’ τα μαγαζιά, την ίδια μέρα που οι εργαζόμενοι σε αυτά αμείβονταν με 10 ευρώ μεροκάματο.

Ευχάριστη εντύπωση προξένησε η μαχητικότητα αρκετών εμπορουπαλλήλων που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, οι οποίοι δε σταμάτησαν στιγμή να ντουντουκίζουν, να κάνουν θόρυβο με σφυρίχτρες και σειρήνες και να εξηγούν στους περαστικούς τί ξεζούμισμα σηματοδοτεί για όλους τους εργαζόμενους η καθιέρωση της εργάσιμης Κυριακής.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι ιδιοκτήτες του pink woman (κατάστημα με είδη ρούχων στην οδό Μαιζώνος) επιτέθηκαν σε σύντροφο που έριξε φυλλάδια στο μαγαζί τους και αμέσως έσπευσε η αστυνομία να τους φυλάξει. Τα αφεντικά αυτά, όπως και οι υπόλοιποι Πατρινοί μαγαζατοραίοι, θεωρείται αυτονόητο πως παραδόθηκαν στη γενική χλεύη και κατακραυγή.

Δυστυχώς, κάποιος κόσμος προκλητικά υπερασπιζόταν το ”δικαίωμά” του να ψωνίζει τις Κυριακές, χωρίς να λογαριάζει πως αύριο πιθανόν να βρεθεί στη θέση να δουλεύει τις Κυριακές για πέντε δεκάρες.

Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε άλλο τρόπο να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο παρά μόνο συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας.Μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης, μέσα από ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες μπορούμε με τη συλλογική μας δράση και με αλληλεγγύη να παλέψουμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, για μια κοινωνία, στην οποία όλοι εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο θα μπορούμε να ζούμε χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Το κείμενο του εργαλειοφόρου που μοιραζόταν στη συγκέντρωση είναι εδώ :https://ergaleioforos.squat.gr/2013/12/15

ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Διανύουμε την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στο μηχανισμό στήριξης και είναι πλέον φανερό οτι τα εργατικά κεκτημένα των προηγούμενων χρόνων, τσακίζονται υπό το πρόσχημα της κρίσης, στην ουσία όμως διαλύονται για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κερδοφορία του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα, οι μαζικές απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, οι ορδές των ανέργων, δηλώνουν την ολοένα και μεγαλύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των καπιταλιστών. Όλα τα παραπάνω τίθενται μέσα από το πρίσμα της ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης όμως που αφορά στα κέρδη των αφεντικών και όχι στις πραγματικές ανάγκες των από τα κάτω. Το κράτος επίσης, ως ο διαχειριστής ενός καπιταλιστικού συστήματος σε βαθιά δομική κρίση, έχει εγκαθιδρύσει ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπου σύμφωνα με το δόγμα μηδενικής ανοχής, οποιοσδήποτε αντιδρά απέναντι στη λεηλασία της ζωής του καταστέλλεται βίαια. Είναι αλήθεια όμως ότι στην παρούσα κρίση το κεφάλαιο συνεχίζει να κερδοφορεί πατώντας πάνω στο τσάκισμα των εργασιακών κεκτημένων αλλά και στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος (βλ. Σκουριές Χαλκιδικής). Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την κερδοφορία του ελληνικού κεφαλαίου είναι το ότι οι ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 3 χρόνια έχουν υπερδιπλασιάσει τα κέρδη τους.

Μέσα σ’αυτά τα πλαίσια της ”ανάπτυξης” – και των ψευδών προσδοκιών που μπορεί να σημαίνει αυτό για ένα κομμάτι κόσμου – έρχεται και το μέτρο για το άνοιγμα των καταστημάτων κάποιες Κυριακές του χρόνου. Αν σήμερα περάσει το μέτρο αυτό για επτά Κυριακές χωρίς αντιδράσεις, τότε ανοίγει ο δρόμος για την καθολική επέκτασή του όλες τις Κυριακές του χρόνου. Η επέκταση λοιπόν του ωραρίου – και στην ουσία η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας – σε συνθήκες κρίσης, ανέχειας και εξαθλίωσης έχει μόνο έναν ωφελημένο, το κεφάλαιο είτε μικρό είτε μεγάλο. Ταυτόχρονα, η λειτουργία των καταστημάτων με τους ίδιους εργαζόμενους σημαίνει γι’ αυτούς μικρότερα μεροκάματα, ξεζούμισμα και ζωή λάστιχο, ενώ από την άλλη σημαίνει αύξηση του κέρδους των μεγάλων καταστημάτων. Κανένας εργοδότης δεν θα προσλάβει ούτε έναν επιπλέον υπάλληλο, για να ανοίγει τις Κυριακές, κανένα αφεντικό δεν θα πληρώσει αυτά που πρέπει για τη δουλειά την Κυριακή.

Επιπροσθέτως, αν κάποιος εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει, απειλείται άμεσα με απόλυση και έτσι αναγκάζεται να απαρνηθεί ώρες από τον ελεύθερό του χρόνο και την προσωπική του έκφραση, μπαίνοντας ακόμα πιο πολύ στο ρόλο του μισθωτού σκλάβου. Εν ολίγοις, η δουλειά τις Κυριακές όχι μόνο πατά αλλά και επιτείνει την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να μπορεί το ντόπιο αλλά και υπερεθνικό κεφάλαιο να συνεχίζει να παράγει κέρδος για το ίδιο και εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.

Αντίθετα εμείς, ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, δε στρεφόμαστε ενάντια μόνο στην επέκταση του εργάσιμου ωραρίου και τις Κυριακές αλλά ακόμα περισσότερο αποστρεφόμαστε και την ίδια τη μισθωτή εργασία. Γιατί η μισθωτή εργασία ή μάλλον μισθωτή σκλαβιά υπάρχει μόνο και μόνο, για να διαιωνίζει την εκμετάλλευση των εργατών από τα αφεντικά. Για να μπορούν τα αφεντικά να οικειοποιούνται την υπεραξία των εργαζομένων, αντιμετωπίζοντάς τους ως άψυχους παραγωγικούς συντελεστές, ούτως ώστε να σωρρεύουν κέρδος πάνω στο κέρδος, να το μετατρέπουν σε κεφάλαιο και έτσι να γυρνά το γρανάζι του καπιταλισμού, συνθλίβοντας τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Στρεφόμαστε λοιπόν ενάντια και παλεύουμε τους ντόπιους και μη κεφαλαιοκράτες, που σκοπεύουν να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους υποτιμώντας την εργασία και τη ζωή μας αλλά αγωνιζόμαστε και ενάντια στο κράτος, που ρυθμίζει τους όρους της μισθωτής σκλαβιάς και αυτής της λεηλασίας.

Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω, εργαζόμενοι, άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε άλλο τρόπο να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο παρά μόνο συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας. Ως αναρχικοί προτάσουμε τη σύνδεση των αγώνων και των αγωνιζόμενων κομματιών μεταξύ τους ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση και την τρομοκρατία του κράτους. Ούτως ή άλλως, άνεργοι και εργαζόμενοι βρισκόμαστε στο ίδιο καράβι που βουλιάζει, καθώς σήμερα κάποιοι έχουν δουλειά, αύριο όμως θα βρεθούν και αυτοί στην ανεργία. Μέσα από πρωτοβάθμεια σωματεία βάσης, μέσα από ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους ταξικούς αγώνες μπορούμε με τη συλλογική μας δράση και με αλληλεγγύη να παλέψουμε για ένα άλλο σύστημα, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, για μια κοινωνία, στην οποία όλοι εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο θα μπορούμε να ζούμε χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

40 ΩΡΕΣ ΓΙΑ 400 ΕΥΡΩ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ