ΚΑΠΟΥ, ΚΑΠΟΙΟΙ, ΚΑΠΟΤΕ
κατέκτησαν αυτά που σήμερα ονομάζουμε «εργατικά δικαιώματα»…
ΣΗΜΕΡΑ
δεν φτάνει μόνο να τα ξανακακτήσουμε, πρέπει και να επιτεθούμε!!
Ο λόγος που επιλέξαμε να ασχοληθούμε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο με το ζήτημα της εργασίας δεν είναι μόνο ότι το κράτος και τα αφεντικά την επέλεξαν ώστε να εφαρμόσουν τα μέτρα που ανακοίνωασαν για να βγουν από την κρίση τους. Είναι ακριβώς γιατί με πρόσχημα αυτήν την κρίση δεν προσπαθούν απλά να ανακόψουν την εξέλιξη διεκδικήσεων αλλά να μπλοκάρουν απο πριν την εφαρμογή κατακτήσεων και κεκτημένων αίωνων, κατακτήσεων και κεκτημένων που έχουν προέλθει μετά απο αιματηρούς και επίπονους για την εργατική τάξη αγώνες. Βρισκόμαστε σε μια ακόμα συγκυρία όπου οι όροι της μισθωτής σκλαβίας απορρυθμίζονται και επαναρυθμίζονται με γνώμονα το κέρδος του κράτους και των αφεντικών.
Αυτή λοιπόν είναι και η στιγμή όπου οι δράσεις και οι αντιστάσεις μας οξύνονται…χωρίς διάθεση να προτρέψουμε κανέναν για διεκδικήσεις καλύτερων συνθηκών εργασίας αλλά αντιλαμβανόμενοι πως η εργασία είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής, ένα ζήτημα για μας είναι τουλάχιστον να ξέρεις τι διακαιούσαι και να το έχεις. Έτσι προχωράμε και στην διαδικάσια ανατυπώσης και μοιράσματος κάποιων εκ των ΣΣΕ (συλλογικές συμβάσεις εργασίας). Η διαδικασία αυτή βέβαια δεν συνδέεται ούτε με την υπεράσπιση των νόμων του κράτους και των αφεντικών, ούτε βέβαια για να κάνουμε την βρώμικη δουλειά για τα ξεπουλημένα συνδικάτα που τους συναινούν. Ως αναρχικοί δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε εχθρικά απέναντι στους ξεπουλημένους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς, που ρόλος τους είναι να λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής και ως διαχειριστές των κοινωνικών αγώνων σέρνοντάς τους στα τραπέζια του διαλόγου εξασφαλίζοντας ξεπουλώντας τους, μια πιο προνομιούχα θέση για τους ίδιους στο σύστημα.
Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα για μας είναι και το ζήτημα του να γνωρίζουμε ιστορικά την πορεία του εργατικού κινήματος όχι ως μια στείρα γνώση αλλά ως μέρος της ροής της ενεργής πάλης των τάξεων. Η γνώση παρελθοντικών καταστάσεων και των προβληματικών τους, οι συνθήκες στις οποίες εξελίχθηκαν, τα λάθη τα οποία έγιναν αλλά και οι προοπτικές που διαφάνηκαν αποτέλεσαν και θα συνεχίσουν να αποτελούν παρακαταθήκη για το παρόν και μέλλον των εργατικών και εν τέλει κοινωνικών αγώνων. Αναφέρουμε ότι όλη αυτή η αντιμετώπιση δεν έχει να κάνει με μια διαδικασία θεωρητικών αναζητήσεων την οποία βέβαια περιέχει εξ’ορισμού αλλά επεκτείνεται και στο πεδίο των δράσεων.
Παίρνουμε λοιπόν θέση απέναντι σε οποιοδήποτε θεσμό και ιδέα καταπίεσης και εκμετάλλευσης (ρατσισμό-αστική δικαιοσύνη-μισθωτή σκλαβιά κλπ) και πάντοντε δίπλα σε όσους αγωνίζονται είτε πρόκειται για εργάτες είτε για οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό κομμάτι που διεκδικεί τα αυτονότα, βλέποντας μας ως μέρος της κοινωνίας που αλληλεπιδρά με το κοινωνικό περιβάλλον. Για την ενδυνάμωση της ταξικής συνείδησης και την όξυνση του κοινωνικού πολέμου μέχρι την πλήρη εξάλειψη της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης απο άνθρωπο σε άνθρωπο και τη καταστροφή του καπιταλισμού και κάθε εξουσιαστικού κατάλοιπου.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ στους χώρους εργασίας.
συνέλευση αναρχικών ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά «ο εργαλειοφόρος»