Τους τελευταίους δύο μήνες στη Γαλλία έχει οξυνθεί ο ταξικός-κοινωνικός αγώνας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο,ενάντια στα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει το γαλλικό κράτος και την μετατροπή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
ΑΡΧΗ Ο αγώνας αυτός ξεκίνησε τον περασμένο μάρτη με πορείες και δράσεις σε όλες της πόλεις της Γαλλίας που έφταναν σε συμμετοχή τις 800000 κόσμου “άτονες όπως χαρακτηρίζονται σήμερα μπροστά στο μέγεθος των κινητοποιήσεων”. Το Μάη 1εκ. κόσμου κατεβαίνει στο δρόμο . Τον Ιούνη 2εκ., ενώ στον αγώνα μπαίνουν επισφαλείς εργαζόμενοι και άνεργοι που τονώνουν το κίνημα.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ Μπαίνει ο αναμενόμενος Σεπτέμβρης , αλλά πέρασε και ήρθε ο Νοέμβρης μα στην Ελλάδα τίποτα. Τ’ αφεντικά σφίγγουν τη μέγκενη ολόγυρα από την εργατική τάξη, τα συνδικάτα ξεπουλούν τους αγώνες, τα μμε αποχαυνώνουν και πλήττουν με αριθμούς τα αδρανή μυαλά και οι πολιτικοί σέρνουν τη χώρα σε εκλογικά διλήμματα με σκοπό την απορύθμιση της κοινωνίας και τη μετατόπιση των ευθυνών τους εις βάρος της, καθ’ οδόν προς τη χρεωκοπία
Στη Γαλλία όμως ο Σεπτέμβρης μπήκε και αντίθετα με το τι συνέβη εδώ στις 7/9 κατέβηκαν στους δρόμους 2.5 εκ διαδηλωτές. Στις 23/9 κοντά στα 3εκ. στους δρόμους. Πρώτη φορά που ο κόσμος δε διαλύεται, καταλαμβάνει τις πλατείες, συζητά. Οργανώνονται διεπαγγελματικές συνελεύσεις που, ενώνουν εργαζομένους από διαφορετικούς χώρους, ανέργους κλπ. Παράλληλα από πολλούς αναρχικούς δημιουργούνται λαϊκές συνελεύσεις που ασκούν κριτική στα κεντρικά συνδικάτα.
ΟΚΤΩΒΡΗΣ Στις 2/10 3εκ κατεβαίνουν στο δρόμο. Στους δρόμους και στις 12/10 3,5 εκ. Γάλλοι ενάντια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος (κυρίως αύξηση των ορίων ηλικίας απ’ τα 60 στα 62). Από τη μέρα εκείνη ξεκινά μεγάλη γενική απεργία με μπλόκα σε δρόμους και χώρους παραγωγής, σαμποτάζ των διαδικασιών κράτους και αφεντικών, μαζικές πορείες και συγκρούσεις, καταλήψεις κλπ. Η οποία συνεχίζεται αμείωτη σε όλο τον Οκτώβριο με παράλληλη εξάπλωση της στο Βέλγιο. Και συνεχίζεται.
Αναλογιζόμενοι την πορεία του κινήματος τον περασμένο χρόνο στην Ελλάδα που κατέληξε με την συνθηκολόγηση των μεγάλων συνδικάτων απέναντι στην επίθεση κράτους, ΔΝΤ και ΕΚΤ, το Σεπτέμβρη που δεν ήρθε και το μέλλον που διαγράφεται ζοφερό για την εργατική τάξη και την κοινωνία ολόκληρη, ύστερα από τις μειώσεις μισθών, τις αυθαίρετες απολύσεις, την ανεργία που αυξάνεται, τη διάλυση της υγείας και της παιδείας, θέλουμε να αναδείξουμε τη σημασία του αγώνα των γάλλων εργατών, ανέργων, φοιτητών και μαθητών ως ένα σημαντικό σημείο αντίστασης στον παγκοσμιοποιημένο χάρτη του καπιταλισμού, καθώς επίσης και τη σημασία του να αγωνίζεσαι με τα δικά σου μέσα δίχως να σέρνεσαι πίσω από ηγεσίες. Τη σημασία του να μην αποκλιμακώνεται ο αγώνας όταν η επίθεση κράτους και αφεντικών εντείνεται.
Την αυτοοργάνωση του κοινωνικού- ταξικού πολέμου
Την αντίσταση απέναντι στην επίθεση κράτους και αφεντικών
Την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζομένων σε διεθνές επίπεδο
εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά
Πάτρα, 9 Νοέμβρη 2010