Κείμενο για τη διάλυση της συνέλευσης αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος

Η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, δημιουργήθηκε το 2010 ως ανάγκη των ομάδων και των ατόμων για παρέμβαση των αναρχικών στα ζητήματα που άπτονται του εργασιακού-ταξικού και όχι μόνο. Μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια, η συνέλευση κατάφερε να πετύχει αρκετά σημαντικά πράγματα. Η συνεχής παρουσία αναρχικού μπλοκ σε απεργιακές κινητοποιήσεις, οι παρεμβάσεις σε μια σειρά ταξικών αγώνων ενάντια σε αυθαιρεσίες των αφεντικών όπως οι περιπτώσεις των blanco, jumbo, mikel, χαλυβουργία, απεργιακές κινητοποιήσεις των δασκάλων, ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές κτλ, καθώς και η παραγωγή λόγου (πληθώρα από κείμενα, καθώς 2 μπροσούρες και αφίσες) αφήνουν σίγουρα μια παρακαταθήκη για την παρέμβαση των αναρχικών στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες στην πόλη και συνάμα μια αναγνωρισιμότητα ευρύτερα του εργαλειοφόρου από αγωνιζόμενα κομμάτια. Αυτή η αναγνωρισιμότητα, προήλθε μέσα από τη συνεχή παρέμβαση των μελών του στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο και τις προσπάθειες όλων για ενίσχυση των αγώνων και προώθηση της αντίληψής μας μέσα σε αυτούς. Βάσει αυτών και άλλων που σίγουρα παραλείπονται στο κείμενο λόγω της πυκνής δράσης του εργαλειοφόρου τα 4 αυτά χρόνια, η συνέλευση αφήνει μια μεγάλη κληρονομιά για την παρέμβαση των αναρχικών σε όλα αυτά τα ζητήματα αλλά και τις σχέσεις που χτίστηκαν με ευρύτερα κοινωνικοταξικά κομμάτια στο πέρας αυτών των χρόνων. H παρούσα σύνθεση του εργαλειοφόρου αποφάσισε την διάλυσή του και οι λόγοι θα εξηγηθούν παρακάτω.
Προσδιορίζοντας τα αίτια που οδήγησαν στην απόφαση της διάλυσης του εργαλειοφόρου, πρέπει οπωσδήποτε να επισημάνουμε τις γενικότερες ανακατατάξεις και την αμηχανία που επικρατεί τον τελευταίο χρόνο στον αναρχικό χώρο, όπως άλλωστε συμβαίνει και ευρύτερα στην κοινωνία όπου στην παρούσα συγκυρία δεν υπάρχει όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Το δόγμα μηδενικής ανοχής, ο πόλεμος που έχει κηρύξει το καθεστώς ενάντια σε όποιον αντιστέκεται που στην περίπτωση των αναρχικών μεταφράζεται σε εκκένωση των καταλήψεων, εφόδους σε σπίτια, συλλήψεις συντρόφων και αναβάθμιση της καταστολής, αφήνει τα σημάδια του και επαναπροσδιορίζει μια σειρά πραγμάτων. Δεν έχει νόημα να ειπωθούν τα θετικά και τα αρνητικά σημεία που δημιουργεί αυτή η νέα κατάσταση. Αυτά είναι προϊόν μιας άλλης κουβέντας. Αυτό που έχει σημασία είναι να καταδειχτεί ότι ο εργαλειοφόρος ως κομμάτι των αναρχικών και του αγώνα δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από μια τέτοια καινούργια συνθήκη που διαμορφώθηκε.
Στον εργαλειοφόρο, ως μια ανοιχτή συνέλευση αναρχικών, είναι λογικό τα μέλη του να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και αντίληψη σε μια σειρά από ζητήματα. Πολλές φορές στο παρελθόν τέτοια ζητήματα ξεπερνιούνταν μέσω της αναρχικής συναίνεσης στο όνομα μιας κοινής προσπάθειας για την προώθηση του αγώνα που το υποβοηθούσε η συνύπαρξη μέσα σε κοινές δομές. Με την εκκένωση των καταλήψεων φάνηκε ότι τα ρεύματα αντιλήψεων που πάντα υπήρχαν έγιναν ακόμα πιο ξεκάθαρα. Τα πολιτικά σκεπτικά που αναπτύχθηκαν στη συνέλευση και σε κάποια ζητήματα φάνηκε ότι δεν μπορούν να συντεθούν, οδήγησαν σε αποχωρήσεις και μεγάλη μείωση του αριθμού των μελών της.
Επιπροσθέτως, η μη διασφάλιση κάποιων ελάχιστων προϋποθέσεων για να αποτελεί κάποιος μέρος της συνέλευσης, οδήγησε σε ανοχή απέναντι σε μέλη τα οποία για λόγους πολιτικούς αλλά και κοινωνικούς δεν θα έπρεπε να συμμετέχουν στις διαδικασίες. Σε καμία περίπτωση αντικοινωνικές συμπεριφορές ενάντια σε συντρόφους που έχουμε βρεθεί στον αγώνα και έχουμε χτίσει σχέσεις βαθιές, πολιτικές και κοινωνικές, δεν θα πρέπει να γίνονται ανεκτές από οποιονδήποτε. Η συγκυρία, οι έντονες πολιτικές διαφωνίες και στρατηγικές, καθώς και το λάθος timing που συζήτησε η συνέλευση για αυτό το θέμα, οδήγησαν στη μη σωστή κρίση μερίδας των μελών της συνέλευσης. Αυτό το γεγονός αν και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ειδωθεί ως η μοναδική αιτία, αποδεκάτισε ακόμα περισσότερο και την συνέλευση αλλά διατάραξε και τις σχέσεις πολυεπίπεδα.
Το τέλος της συνέλευσης του εργαλειοφόρου, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και την ιδιώτευση των ατόμων τα οποία μέχρι σήμερα τον απάρτιζαν. Οι εποχές που ζούμε είναι ρευστές και δυναμικές. Έτσι, και τα εργαλεία ερμηνείας, δράσης αλλά και οι δομές που χρησιμοποιούν οι αναρχικοί δεν μπορούν να είναι στάσιμα αλλά να εξελίσσονται. Σίγουρα, στην παρούσα συγκυρία φαίνεται ότι δομές και τρόποι με τους οποίους οι αναρχικοί δρούσαν επί χρόνια δείχνουν τα όρια τους. Αυτό το γεγονός μας προβληματίζει, ταυτόχρονα όμως ανοίγει και νέους ορίζοντες μπροστά μας, καθώς και ανεξερεύνητα μονοπάτια τα οποία καλούμαστε να ανακαλύψουμε. Η ίδια η αντίληψη μας εξάλλου, η οποία δεν εμπνέεται από κάποιου είδους Μαρξικού ευαγγελίου καθιστά αυτή τη διαδρομή όχι προβληματική αλλά αναγκαία. Εμείς, θα είμαστε εδώ για να περπατήσουμε με αυτούς που ήταν και με αυτούς που θα έρθουν τον ωραίο και δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην κοινωνία της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αντιεραρχίας και της ελευθερίας, στον κομμουνισμό και την αναρχία!
Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος