ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ για την ανακατάληψη του Μαραγκοπούλειου

Σήμερα ανακαταλαμβάνουμε το Μαραγκοπούλειο ( πρώην ΠΙΚΠΑ ), στη Γούναρη 102. Όσο και να νομίζουν κάθε λογής μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί ότι οι επιλογές, οι επιθυμίες και η λύσσα μας για την κοινωνική απελευθέρωση σταματούν μπροστά σε μια κατασταλτική επιχείρηση, είναι γελασμένοι. Όσο και να πιστεύουν ότι προβάλλοντας προς τα έξω από τα ΜΜΕ καθημερινές ιστορίες τρέλας που αφορούν εμάς σαν ανθρώπους, σαν πολιτικά όντα, σαν εχθρούς του καπιταλιστικού οικοδομήματος ότι θα καταφέρουν να διαστρεβλώσουν το λόγο, τις πράξεις, τη θέση μας στην κοινωνία, είναι γελασμένοι. Έχουμε πει και ξαναπεί ότι σε αυτόν τον κόσμο θα στεκόμαστε απέναντι, τόσο σε όσα φανερά συγκροτούν τον κορμό της εξουσίας ( κράτος και κεφάλαιο ), όσο και σε όσα έχουν με το χρόνο εδραιωθεί σαν κοινωνικά φαινόμενα, σαν κοινωνικές παθογένειες ( ατομισμός, ρατσισμός, σεξισμός, φόβος, κοινωνικός κανιβαλισμός ).
Σε αυτόν όμως τον κόσμο, επειδή και εμείς κομμάτια του είμαστε, έχουμε επιλέξει να βρούμε τους δικούς μας τρόπους να δομήσουμε μια πραγματικότητα, ένα σύνολο σχέσεων, συμπεριφορών, τρόπων οργάνωσης και αλληλοβοήθειας που αποτελούν και θα αποτελούν το προνομιακό πεδίο αυτών που κάποια στιγμή σιχαίνονται απλά να επιβιώνουν. Μια κατάληψη, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος είναι ο χώρος για όλους αυτούς που νιώθουν αποκλεισμένοι, στο βαθμό που ο καθένας το συνειδητοποιεί. Ποιος έχει αμφιβολία για το πώς είναι η καθημερινότητα; Σχολεία, εργασία, γήπεδα, χώροι διασκέδασης, πλατείες, τα μέρη που διαδραματίζεται και πλέκεται η κοινωνική ζωή, είναι πλέον χωνευτήρια συμπεριφορών, συναισθημάτων, αισθήσεων, κοινωνικών φαινομένων. Όλα και όλοι περιστρέφονται γύρω από την ατομική αυτοϊκανοποίηση που συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο καταναλώνω-συμμετέχω- είμαι πολίτης. Πάντα γρήγορα, άκριτα, ασυναίσθητα, άμορφα. Οι αποδεκτές συμπεριφορές είναι κομμένες και ραμμένες. Πειραματικά, οι χώροι αυτοί μας τοποθετούν σε ένα γιγαντιαίο πανοπτικό σύστημα μέσα στο οποίο όλες μας οι θελήσεις και επιθυμίες κοντρολάρονται και τυποποιούνται. Οι αυταπάτες ή η ικανοποίηση που νιώθει κάποιος τα Χριστούγεννα χαϊδεύοντας στην Πλατεία Γεωργίου τον Αι-Βασίλη, αφορούν τη συνεχή μετατόπισή μας από το πεδίο της ανακάλυψης του εαυτού μας, της ζύμωσης με τους συνανθρώπους μας, στο πεδίο μιας ήδη υπάρχουσας αλλοτριωμένης συμπεριφοράς που ενσωματώνουμε.
Εμείς επιδιώκουμε την ανατροπή, τον πειραματισμό, την παρατήρηση, τη σκέψη, τη δράση, όχι την αποχαύνωση. Αρνούμαστε να είμαστε άνθρωποι- πειραματόζωα, αρνούμαστε και σιχαθήκαμε να καταστέλλουν τα μυαλά και τα σώματα μας. Γι αυτό καταλάβαμε και ανακαταλάβαμε το Μαραγκοπούλειο. Για να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε ένα χώρο ανοικτό, ένα χώρο πραγματικής συνάντησης. Ανοίγουμε τις πόρτες μας σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή, να βρεθούμε και μαζί να τελειώσουμε μια και καλή με τη βαρβαρότητα κάθε εξουσίας. Και μέχρι τότε καθημερινά να αγωνιστούμε, να συναντηθούμε, να χαρούμε και να λυπηθούμε, να οπλιστούμε με συνείδηση, οργή και λύσσα, για όσα θέλουμε, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Το χρονικό της εκκένωσης
Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχθηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το Πέρασμα και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».

Υ.Γ.: Προς τον «κύριο» Λοβέρδο και τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας , υπεύθυνους για την μήνυση που κατατέθηκε ενάντια στο Μαραγκοπούλειο: Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό να σας πιάνει ο πόνος για εγκαταλελειμμένα από εσάς, εδώ και δεκαετίες κτίρια, την ίδια στιγμή που όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται υπό την ομηρία των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε είδους μεσολαβητή, που κόσμος περιμένει βδομάδες να χειρουργηθεί, που δεν υπάρχουν υλικά, γιατροί και όλοι δουλεύουν χωρίς να αμείβονται ή προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ως Γκουαντάναμο νοσοκομεία όπως το «Παναγιά Βοήθεια», δηλαδή το Γ.Π.Ν.Π όπου οι ασθενείς κοιμούνται σε ράντζα. Το ποτήρι ξεχείλισε, η λαϊκή οργή θα σας καταπνίξει.

Πέρασμα
συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ “Tapas”

Την Τετάρτη 15/11 και μετά από μια κουβέντα για την απεργία, ο ιδιοκτήτης του “Tapas Κουζίνα” (Κολοκοτρώνη 74) απέλυσε τον εργαζόμενο Α.Φ. (που εκείνη την ημέρα δεν εργαζόταν αλλά ούτε απεργούσε, αφού το μαγαζί λειτουργούσε κανονικά), βρίζοντάς τον και απειλώντας τον. Η ίδια συμπεριφορά, παρουσία του κόσμου που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο μαγαζί, συνεχίστηκε και προς τους δύο υπαλλήλους που εκείνη την ώρα εργάζονταν δημιουργώντας ένα κλίμα εργοδοτικής, και όχι μόνο, τρομοκρατίας. Την επόμενη μέρα και μετά από συνάντηση των εργαζομένων στο σέρβις, αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το μαγαζί ζητώντας την άμεση επαναπρόσληψη του Α.Φ. και την συμμόρφωση της εργοδοσίας με τα νόμιμα εργασιακά μας δικαιώματα ( προσλήψεις σε όσους εργάζονται παράνομα, κατανομή προσαυξήσεων, δώρων, κτλ. ). Αντ’ αυτών ο ιδιοκτήτης μας έδιωξε από το μαγαζί με φράσεις τύπου «άμα δε γουστάρεις φύγε» και «να με πάτε νομικά», ολοκληρώνοντας την ούτως ή άλλως αναμενόμενη αλαζονεία του αφεντικού.

Για μας, από την πρώτη στιγμή, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ενότητας ήταν αδιαπραγμάτευτες. Αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας μέσα στον ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο, γεγονός για το οποίο πολλές φορές δεχτήκαμε προσβολές, γνωρίζουμε πολύ καλά πως το όπλο των καταπιεσμένων απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρεσία ( από το μικρό αφεντικό μέχρι το κράτος και τους μεγαλοτραπεζίτες ) ήταν, είναι και θα είναι η από κοινού αντίσταση. Έτσι, παράλληλα με τις νομικές διεκδικήσεις που ήδη ξεκινήσαμε, δε λησμονούμε την ενδυνάμωση της φωνής μας απευθυνόμενοι σε μια κοινωνία που λατρεύει να καταναλώνει κρατώντας τα μάτια της κλειστά.

Όμως η εργασιακή καθημερινότητα βγάζει μάτι στους φαινομενικά «ευχάριστους» χώρους «διασκέδασης». Η εκμετάλλευση της εργασίας και οι συνθήκες δουλειάς κάθε άλλο παρά αντιστοιχούν με την όποια «καλή ατμόσφαιρα» που υπάρχει στα μαγαζιά, η οποία αν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιους είναι στους ίδιους τους εργαζόμενους που απαρτίζουν κάθε μαγαζί. Και η συνειδητοποίηση αυτών των συνθηκών από τη μεριά όσων παρόλα αυτά επιλέγουν χώρους σαν το “Tapas” για να αποδράσουν από την καθημερινότητα της καταπίεσης, θα ’πρεπε να είναι αρκετή για να πάρει ο καθένας θέση απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση.

ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ

ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΟ TAPAS

Οι 5 απολυμένοι του «Tapas»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΓΙΟΠΟΥΛΕΙΟ


Υπό δυνατή βροχή πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 13 Δεκέμβρη πορεία στην ευρύτερη περιοχή του Σκαγιοπουλείου στην Πάτρα. Περίπου 150 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της συνέλευσης αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος” και ξεκίνησαν από την πλ. Υψηλών Αλωνίων, διασχίζοντας στη συνέχεια τις οδούς Μεσολογγίου-Βορ. Ηπείρου-Σολωμού και Παπαφλέσσα. Υπήρχε δυνατός παλμός, μοιράστηκαν κείμενα, γράφτηκαν συνθήματα με σπρέι στους τοίχους. Φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα, πολλά εκ των οποίων ιδιαίτερα πρωτότυπα:

“τώρα στα μπακάλικα δεν δίνουν βερεσέ — φωτιά στα κεντρικά της ΓΣΕΕ”

“δουλειά 40 ώρες για 500 ευρώ — σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό”

“τ’ αφεντικά μας λένε να κάνουμε θυσίες — εμείς θα απαντήσουμε με άγριες απεργίες”

“πορεία με βροχή, πορεία και με χιόνι — μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι”

“ούτε ΠΑΜΕ ούτε ΓΣΕΕ — πάρε τον αγώνα στα χέρια σου λαέ”

Γενικά, όπως ήταν φυσικό, ο κόσμος ήταν πολύ θετικός στο πέρσαμα μας και ιδιαίτερα εξαγριωμένος με την συνεχιζόμενη επίθεση που εξαπολύουν κράτος και αφεντικά. Εκείνο που μένει είναι να συλλογικοποιήσουμε την οργή και τις αντιστάσεις μας, μακριά από κόμματα και ξεπουλημένους εργατοπατέρες να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να ανατρέψουμε τα σχέδια τους και να στείλουμε τον καπιταλισμό μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

περισσότερρες φωτο υπάρχουν εδώ:

αντίσταση | αυτοοργάνωση | αλληλεγγύη …για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση


Όλο το τελευταίο διάστημα βιώνουμε μια πρωτοφανή επίθεση σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό…με την τρομοκρατία του χρέους να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Το δίλλημα είναι σαφές: ή υποτάσσεστε ή χρεοκοπούμε. Είναι φανερό πως τα αφεντικά θέλουν από εμάς τα πάντα και τα θέλουν τώρα. Μισθούς των 500 ευρώ για την πλειοψηφία των εργαζομένων, δουλειά μέχρι τα όρια της βιολογικής μας ικανότητας, λειτουργία στην λογική της εταιρίας όλων των επιμέρους τομέων του κράτους (σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ταμεία…), υποδούλωσή μας και επιστροφή στον 19ο αιώνα. Το κράτος, προκειμένου να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα φροντίζει να καλλιεργεί την πατριωτική ομοψυχία, την εθνική ενότητα. Προσπαθεί να μεταβιβάσει τις ευθύνες της κρίσης σε όλους και να μας πείσει πως όλοι εμείς οι ελαστικά εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, ντόπιοι και μετανάστες πρέπει να ταυτιστούμε με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους και να θυσιαστούμε για την «εθνική σωτηρία». Μας ζητούν να εξαθλιωθούμε για να σωθεί ο καπιταλισμός. Όποιος νομίζει πως οι θυσίες είναι «για το καλό μας», βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα.

Η προπαγάνδα των ΜΜΕ αποκρύπτει την ουσία των αλλαγών. Οι δημοσιογράφοι κάνουν αυτό που ξέρουν, συκοφαντούν όλους τους αγώνες που γίνονται, λένε ψέματα, προπαγανδίζουν υπέρ των αφεντικών τους, συγκαλύπτουν όλα τα εγκλήματα που συντελούνται κατά των αδυνάτων. Κάθε απεργία θεωρείται «έγκλημα εσχάτης προδοσίας». Κάθε πορεία «κάνει κακό στην εικόνα της χώρας». Μεθοδευμένα προσπαθούν να στρέψουν το ένα κοινωνικό κομμάτι απέναντι στο άλλο, λειτουργώντας ως γραφείο τύπου των αφεντικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μετανάστες που τους τελευταίους μήνες έχουν έντεχνα αποτελέσει το εξιλαστήριο θύμα (έιτε «επειδή κλέβουν τις δουλειές», είτε επειδή «βρωμίζουν τις πόλεις, βιάζουν, σκοτώνουν» κλπ.) ούτως ώστε να ενισχυθούν φαινόμενα ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού και να αποπροσανατολιστεί η εκτόνωση της κοινωνικής οργής. Όποιος ακόμα νομίζει πως οι δημοσιογράφοι «ενημερώνουν αντικειμενικά και ουδέτερα» βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Είναι ψεύτες και ρουφιάνοι.

Η καταστολή συνεχώς εντείνεται. Στην Πάτρα στις 17/11 οι μπάτσοι επιτέθηκαν στην διαδήλωση λίγα μόλις λεπτά αφότου αυτή ξεκίνησε με πρωτοφανή για τα τοπικά δεδομένα τρόπο σε όλο τον όγκο της πορείας, χτυπώντας και τραυματίζοντας αρκετούς διαδηλωτές. Ανάμεσα στα άλλα, ένας σύντροφος τραυματίστηκε στο κεφάλι από ευθεία βολή με δακρυγόνο και υπέστη πολλαπλά κατάγματα καθώς και εγκαύματα στη μύτη και το πρόσωπο. Στόχος είναι πλέον κάθε πορεία, άσχετα αν οι διαδηλωτές κάνουν χρήση αντι-βίας ή όχι. Στις 6/12 οι μπάτσοι επιτέθηκαν και στην πορεία στα Γιάννενα, και στο Βόλο και στα Χανιά εκτός από το όργιο καταστολής στην Αθήνα (44 συλλήψεις, εκ των οποίων πολλές μαθητών). Οι μπάτσοι είναι πια σε διατεταγμένη πολιτική υπηρεσία, όπως οι χωροφύλακες και τα τάγματα ασφαλείας κάποτε. Δέρνουν, βασανίζουν, δολοφονούν υμνώντας την χούντα και τον Χίτλερ. Όποιος ακόμα νομίζει πως είναι «εργαζόμενα παιδιά του λαού» βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Είναι εντεταλμένοι δολοφόνοι.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι παρακρατικές φασιστικές συμμορίες που με πρόσχημα την κρίση επιχειρούν να σηκώσουν κεφάλι και να αποκτήσουν κοινωνική αποδοχή. Αναλαμβάνουν δράση εκεί που δε φτάνει το γκλοπ του μπάτσου και η πένα του δημοσιογράφου. Κυνηγούν και σκοτώνουν μετανάστες, επιτίθενται σε διαδηλώσεις, βάζουν βόμβες και πυρπολούν θρησκευτικούς χώρους μεταναστών και πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους. Όποιος ακόμα πιστεύει πως οι φασίστες (είτε οι ναζί της χρυσης αυγής είτε οι ακροδεξιοί του λα.ος) εκφράζουν μια ουδέτερη «δημοκρατική και αγωνιστική αντίσταση», είναι εκτός τόπυ και χρόνου. Είναι η τελευταία εφεδρεία της Δημοκρατίας με το προσωπείο της «εθνικής ανάτασης».

Τα σχέδια τους πρέπει να μείνουν στα χαρτιά. Ας μετατρέψουμε τα μέτρα που συνεχώς παίρνουν και μας τα παρουσιάζουν ως φάρμακο (σαν το γύψο της χούντας) σε ταφόπλακα του συστήματος. Ο δρόμος προς την κοινωνική απελευθέρωση δεν ανακόπτεται. Οι ρωγμές που άνοιξαν τον δεκ 08 είναι μόνο η αρχή. Η εξέγερση ήταν η προειδοποιητική μας βολή και αυτό το γνωρίζουν καλά. Μέσα από άμεσους, αυτό-οργανωμένους αγώνες σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, να επιδιώξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας. Να βάλουμε σε εφαρμογή όλους τους τρόπους αντίστασης στα σχέδιά τους. Με καταλήψεις, πορείες και συγκρούσεις. Να αφήσουμε πίσω μας την μοιρολατρία και την απάθεια. Μαζί με όλους τους καταπιεσμένους, σε όλη την ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, να ενωθούμε και να τους δείξουμε πως μπορούμε και χωρίς αυτούς… Με την ταξική αλληλεγγύη να χτίσουμε τις απαραίτητες εκείνες σχέσεις που θα δημιουργήσουν ρήγματα στο υπάρχον οικοδόμημα και θα επιφέρουν τις προοπτικές για να δημιουργήσουμε μια αταξική κοινωνία που να βασίζεται στην ισοτιμία, την συνενόηση και την ελευθερία…

άγρια γενική απεργία διαρκείας
όλοι στους δρόμους
καταλήψεις-διαδηλώσεις-συνελεύσεις-συγκρούσεις

εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά
Πάτρα, Δεκέμβρης ’10

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Μπροσούρα που κυκλοφόρησε στην Πάτρα το Δεκέμβρη του 2010 απο τον εργαλειοφόρο|συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά. Μοιράζεται χέρι με χέρι χωρίς αντίτιμο. Θα τη βρέιτε σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, στέκια και καταλήψεις.

Η μπροσούρα σε μορφή pdf εδώ